Voor als je je verveelt

Vandaag was ik wat aan het surfen en toen kwam ik dit tegen. Leuk voor als je je verveelt met deze dagen. Neem op tijd pauze, het werkt verslavend.

Ik ben getikt

Nee, ik ben niet gek. Maar getagd door iemand op het world wide web. Elke heeft mij getagd. Een soort tikkertje onder bloggers. En als je dan getagd bent moet je vijf dingen van jezelf vertellen die bijna niemand anders weet. Daarna tag je zelf vijf andere weblogs.

Nou de vijf dingen zijn dat:

ik de papiertje van de chocola die ik eet verstop.
ik een hekel heb aan verstelwerk, hup in de zak van max.
ik s'middags graag zittend een "dutje" doe, heerlijk.
ik een bikkel lijk, maar dit absoluut niet ben.
ik van slakken (escargots) hou.

En ik tag:
De site van de liebelingen , het leven van een gezin met meerdere zieke kinderen.
Een blog van een webmaatje tashaea

En op meer site kan ik niet komen terwijl ik weet dat er plenty zijn. Ik kijk dus te weinig naar blogs van anderen, een teken voor mij om eens wat meer rond te kijken op andermans blogs.

Kijk voor de spelregels op: www.enthousiasmeren.nl

Fijne Feestdagen voor iedereen

Esther

Lees ook: kerst en kaarten.

Nieuwe stijl

Er is hard gewerkt. En zie hier het resultaat. Nieuwe kleuren. Groter lettertype. Ik vind het zelf erg leuk om te zien. Het geeft me het gevoel van een grote speelplaats. Om te ontdekken. En die ontdekkingen hier te laten zien. Zie hier al een ontdekking: het webdiertje. Blob.

Grappig hè? Maar ik wil meer op mijn blog. Zo wil ik de reakties nog aanpassen. Er is een manier om ze uitgebreider in een frame te laten zien. Ik ga eens rondsnuffelen bij you tube. Ik heb iets gehoord van een overname. Eens kijken of ik ook filmpjes kan maken van de dierenwereld om me heen. En deze dan natuurlijk hier laten zien. Ik heb nog wat plannetjes om aan te werken. Je kunt maar een hobby hebben. Wel oppassen dat de wederhelft niet gaat mopperen.

Waarom een nieuwe template.

Ik heb een deze week gewerkt aan een nieuwe template. Als je eenmaal begint met bloggen wil je steeds meer. Dus liep ik tegen de beperking van mijn oude template aan met de ronde hoeken. Het zag er heel mooi uit, het oog wil ook wat, daar ben ik het wel mee eens. Maar ik wilde ook heel graag die pictobrowser kunnen plaatsen op een fatsoenlijke manier. Ik kon het frame van de browser kleiner maken, maar dan zie je maar een gedeelte van de foto en valt het bedieningsmechanisme buiten het frame. Ik heb nog geprobeert mijn template aan te passen. Maar het bestand waar de ronde hoeken mee gemaakt zijn was niet te verbreden, dit staat vast in de template. Dus kreeg ik twee vierkante hoeken aan de linkerkant van mijn postframe en twee ronde aan de rechterkant van mijn postframe. Dit kon ik niet oplossen. Dus mijn werkruimte bleef beperkt in die frames. De nieuwe template beslaat een breder veld. Zo heb ik meer werkruimte en ben ik niet gebonden aan die framepjes. En iets anders uit proberen vind ik ook wel weer leuk. Wel wil ik nog proberen om de kleuren aan te passen en misschien het lettertype wat groter te maken. Dat laatste daar ben ik nog niet helemaal over uit. Wat me een beetje tegenviel was dat er niet zo veel templates te kiezen zijn met een breed werkveld in de blogger beta versie. Daar moet in de toekomst nog aan gewerkt worden. Voor nu ben ik weer even tevreden met wat ik heb.

Sfeertje

Kerst en kaarten

Komt weer dichtbij. De kerstkaarten zijn al besteld, binnen, geadresseerd met een adressticker, geschreven, zowel zakelijk als privé. Hoeveel? Zo'n tweehondervijftien stuks gaan er dit jaar de deur uit. Dat heb je als je een zakelijke klantenkring hebt. Voorheen kregen de klanten en familie, vrienden en kennissen allemaal dezelfde kaart met dezelfde tekst. Dit jaar heb ik dat veranderd. Het klinkt zo afstandelijk als je op de kaart van je familie, vrienden en kennissen hebt staan: met onze dank voor de prettige relatie gedurende het afgelopen jaar, wensen wij u prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar. De drukker heeft twee verschillende teksten moeten drukken dit jaar. Een voordeel heeft die tekst wel, er staat geen jaartal in. De kaarten die ik over had ieder jaar, kon ik naar mensen sturen die ik of vergeten was of nieuw waren.

RSS feed

In het verleden ben ik al eens bezig geweest om een RSS feed te laten lopen op mijn blog. Tot nu toe is het nog niet echt gelukt. Vandaag ben ik weer eens in Feedburner gedoken. Ik hoop dat ik het nu op de rit heb. Als je mijn blog bezoekt, wil je dan eens proberen of het werkt? En laat me dat dan even weten. Bedankt alvast.

Gezegdgehoordgeziengelezen (1)

Zolang

je

gelooft

bestaat

Sinterklaas

Herfstdipje.

Ik ben het herfstdipje weer te boven. Nou moet ik zeggen dat ik er soms wel last van heb. Van dat minder licht, somber weer. Maar zo somber is het dit jaar helemaal niet. Het weer is zelfs nog zomers te noemen. De thermometer in de auto gaf vandaag nog zeventien graden aan. Een jas was niet echt nodig. Van mij mag dat wel. Maar toch met kerst lekker wat sneeuw. Maakt wel extra kerst. Afwachten maar.

Maar dat van dat herfstdipje is dit jaar niet aan de orde, tenminste niet bij mij. Nee, het was meer druk druk druk. Waarmee? Nou? Drie kinderen? Ja, juist Sinterklaas en wat daar allemaal mee te maken heeft. Voor mij is dat cadeautjes voor de kids kopen. Bedenken wat de oma's kunnen geven. Bedenken wat mijn broer ze kan geven. Ook pakjes voor zijn kinderen bedenken. Een gedicht maken waar alle kinderen in voor komen.

Deed mijn oma(moeder van mijn moeder) altijd. Ze maakten een gedicht waar alle kleinkinderen in voorkwamen. Dit op een grote rol behang, van het plafond tot de grond, met de hand geschreven. Ik vond dat toen zo knap.

Nu doe ik hetzelfde voor mijn kinderen en de kinderen van mijn broer. Dit jaar voor de derde keer. Niet met de handgeschreven, maar vergroot uitgeprint op een rol papier, wel van plafond tot de grond.

De Sint heeft ook dit jaar weer een gedicht,
met voor ieder kind apart een bericht

Wat een drukke familie iedereen doet wel wat,
breakdance, voetbal of zwemmen bij Tiamat

Ja, het is weer voor elkaar.
Voor iedereen liggen er, dit keer veel kadootjes klaar

Het valt niet mee voor die oude Sint,
om steeds weer wat te vinden voor ieder kind

Waar zal ik eens beginnen, met het grootste kind,
hij is al bijna net zo groot als deze Sint

Hij kan soms al heel oud doen,
toch zet hij als hij thuis is nog steeds zijn schoen

Hij zit voort op het VMBO-T,
krijgt daar heel veel huiswerk mee

Dit doet hij er gewoon bij,
net als dat werken iedere zaterdag op de kwekerij

En nog steeds bouwen aan je spoor,
je maakte een schoorsteen met rook erdoor

J. is iemand die haar best op school doet,
avi 5, leest ze en dat is al heel erg goed

Ze kreeg een mijter en pietenpak in haar schoen,
nu kan ze me samen met papa nadoen

Je weet precies waar Red cat racen moet,
steeds harder en sneller toet toet!

Maar je bent ook een grote lieve zus,
dat zal J. wel fijn vinden dus

En dan de jongste van het stel,
die denk: “het komt allemaal wel”

Papa en mama zeiden steeds: “wat duurt dat toch lang”,
Maar laatst zag ik je lopen, hier, bij oma door de gang

En je tanden en kiezen komen door,
dat doet toch wel even een beetje pijn hoor

Weet je wat Sint zo leuk aan je vind,
je bent zo’n makkelijk en blij kind

Je kijkt graag tik tak en teletubbies op t.v.,
als piet dat ziet wil hij niet meer met me mee

Laatst was ik in de buurt,
toen heb ik even bij T. gegluurt

Hij crosst er stevig op los,
op zijn zelfgebouwde baantje in het bos

Ook baalt hij er stevig van
als hij een keer niet naar de breakdance kan

S. en zijn beste vriend S.,
die kunnen samen fijn spelen man

Ze maken van zijn kamer een café, hut of kantoor
spelen kunnen ze als de beste hoor

Al gaat het voor hem soms wat te snel,
hij probeert het allemaal wel

Nou kinderen genoeg geklets voor deze keer,
tot het volgend jaar maar weer

De Sint

Kindertaal (9)

Hagel.

De hagel viel ineens met bakken uit de hemel.
En alles was wit. Net alsof het geneeuwd had.

S. merkte op: "Het is net als rondjes ijs, of hagelslag."

Het hagelt, het hagelt, venz venz venz!

De dag van de vliegezwam.

Tot nu toe nog geen enkele vliegezwam kunnen ontdekken. Vandaag er op uit met de fiets. Fototoestel mee. Vliegezwammen in overvloed. Teveel om allemaal op de plaat vast te leggen. Daarom is 29 oktober 2006 benoemd tot de DAG VAN DE VLIEGEZWAM.

Gerechtigheid

Lees ook: ingezonden brief voor de krant en staartje.

Staartje

Het bericht ingezonden brief voor de krant heeft toch nog een naar staartje. Enkele regionale weekbladen publiceerden ook het politiebericht. Een ervan de Eykelbergh las ik gisteren. Deze heb ik gemaild, zei hebben toegezegd de rectificatie te plaatsen. Het Eindhovens Dagblad heb ik ook gevraagd de rectificatie te plaatsen tot nu toe heb ik niets van hun vernomen.

Kernteam

Het kernteam is een overlegorgaan. Het is vorig jaar in het leven geroepen. Dit om mijn zoon J. zijn leven, zo goed mogelijk te laten verlopen met het oog op zijn PDD-nos. J. is sinds twee jaar gediagnostiseerd met deze vorm van autisme. Daarvoor was alleen bekend dat J. zeer slechthorend is. Maar sociaal en emotioneel vielen er gaten. De kwartjes vielen niet. Ook niet toen hij ouder werd. Het sociaal handelen en daar emoties bij tonen en kunnen bedenken, is iets wat voor J. geen automatisme is. Hij moet dit deel theorethisch aanleren. Dat betekent herhalen, herhalen herhalen en dan maar hopen dat het blijft hangen. Het is dus heel belangrijk dat alle neuzen van de mensen om hem heen dezelfde kant op staan. Niet dat de een 'zus' zegt en de ander 'zo', over gelijke dingen. En aangezien J. niet meer thuis woont en elders naar school gaat heeft hij met nogal wat mensen te maken. Om deze mensen op een lijn te krijgen heb ik aangegeven dat ik met deze mensen een team wil vormen, zodat we regelmatig door kunnen praten wat er nu allemaal speelt in J. zijn leven. En hoe we dit zo prettig mogelijk voor hem kunnen laten verlopen. Zo zaten we vanmorgen allemaal om de tafel. Het team bestaat uit: J. zijn : persoonlijke begeleidster van de groep waarin hij woont, zijn speltherapeute, zijn mentor van school, de orthopedagoge van school, de behandelcoördinator van de groep en ik zei de gek. Wij komen eens in de zes tot acht weken bij elkaar. We praten dan over bijvoorbeeld: kleedgeld, orthodontist, hoe verloopt de speltraining "ik ben speciaal", hoe gaat het fietsen naar school, pesten, afstemmen afspraken zorg en school, hoe gaat het op school, de logopedie, tom-training, hobby's en huiswerk, zorgindicaties. Daarnaast heb ik twee keer per week telefonisch contact met zijn persoonlijke begeleidster over hoe de week verloopt. En wordt er onderling nog heel wat afgemaild als er zich dingen afgespeeld hebben in de groep of op school of thuis die afstemming vereisen. Zo blijf ik betrokken bij zijn leven. En ik hoop dat wij hem zo kunnen begeleiden om evenwichtig in het leven te staan. De frons die zijn gezicht tekende een aantal jaren geleden omdat het niet goed liep, heeft plaats gemaakt voor een open gezicht wat weer vrolijk kan zijn. Door deze begeleiding hopen we hem op dit pad te houden.

Lekkere rustige zondag

Beetje uitslapen.
Huispak aan.
Wat ontbijten.
Reeën gespot, jawel, twee stuks, jammer, te ver weg om te fotograferen, wordt nog steeds vervolgd.
Computer aan. Beetje surfen, flickeren, spelletjes spelen.
Wat klusjes in het huishouden, vaatwasser uitruimen, even stofzuigen, was ophangen, keuken opruimen, was aanzetten.
Koffiedrinken met z'n allen.
Toch maar even aankleden.
Lunch: twee plakken peperkoek.
Puber wegbrengen naar het duiken.
Kaasplank maken met toastjes, smeerkaas, filet americain, seleriesalade, soepstengels.
Nog wat computeren.
Puber ophalen.
Avondeten voorbereiden, kip in de big green egg, aardappelschijfjes, salade, stoofpeertjes.
Eten voor de t.v. met heel het gezin, formule-1 kijken, laatste race van coureur Michael Schumacher. Nog wat computeren.
Was vouwen en strijken.
T.v. kijken en naar bed.
Dit was een lekkere rustige zondag.

Ingezonden brief voor de krant.

Ik heb zojuist een brief geschreven naar de krant omdat ik boos ben.

In het Eindhovens Dagblad van donderdag 19 oktober staat het volgende bericht:

RIETHOVEN – Een motorrijder (58) uit Son heeft gistermiddag zijn been gebroken bij een botsing in Riethoven. Op de kruising Broekhovenseweg – Wilgerijs kreeg hij geen voorrang van een automobilist uit Riethoven (44). De Riethovenaar was vermoedelijk onder invloed van alcohol.

Normaal lees ik deze berichtjes en denk ik:”weer zo’n ongeluk.” Nu werd ik kwaad, en kwam meteen de gedachte in mij op om ons abonnement op te zeggen. Deze automobilist uit Riethoven is eigenaaar van een bedrijf en was op weg met jeep met aanhanger om zijn werk uit te voeren. Ik word zo boos, omdat er gesuggereerd word dat deze man drank op had. Bij ieder ongeluk word er door de politie een blaastest afgenomen. Zo is de gang van zaken. Is het een manier om een krantenartikel smeuiig te maken. Is het verzonnen, waar komt deze informatie überhaupt vandaan? Zo’n klein artikel en dan al zo overtrokken. Hoe zit het met de rest wat in de krant staat?

Esther van Lange.
(echtgenote van de automobilist uit Riethoven)

naschrift:

Ik kreeg van vitamientje een reaktie. Hij vertelde me dat de krant deze berichtgeving klakkeloos overnam uit de persberichten van de politie zelf.

Dierendagboek (15)

Kip

We hebben een aantal kippen. Een stuk of zeven en een hele mooie jonge haan. Die heel parmantig loopt als zijn dames in de buurt zijn. Echt een haantje. Twee dames zijn barnevelders. In het begin bleven ze netjes in de ren. Schijnbaar was het daar een beetje saai. Sinds kort springen ze op de rand van het gaas en dan naar beneden. Ze voelen zich liever scharrelkip. Wij hebben de kippen voor de verse eitjes. Nu zijn de dagen aan het korten en dan leggen ze niet meer. Althans dat dacht ik. Totdat ik een ondekking deed. Buiten het hek, op een kleine meter afstand van de weg verscholen in het groen, lag een heel nest met wel tien eieren. Tot nu toe kwamen de dames s'morgens bij het voeren eten. Zo lokte ik ze dan weer de ren in. Maar een van de dames heeft besloten om het nest niet meer te verlaten. Ze zit heel de dag te broeden. Wie weet hebben we straks herfstkuikens.

Dierenrijk Europa

Met kids en oma naar Dierenrijk Europa geweest vandaag. Dit is een leuk gemoedelijk dierenpark. Al wandelend door het park kom je langs allerlei soorten dieren. Schildpadden, bevers, edelherten, wilde zwijnen, steenbokken, bruine beren, ijsberen, rendieren, zeehonden, otters, berberapen, roggen en nog veel meer. Halverwege ligt een speeltuin. Precies op tijd omdat de kinderen dan toe zijn aan iets meer aktie, dan alleen maar beestjes kijken. Daar kunnen oma en ik dan op een bankje even lekker bijkletsen. Zodra de jongens genoeg van de speeltuin hebben gaan we verder met onze wandeling door het park. Als we alle dieren gezien hebben is daar nog een speeltuin en een terras. We zijn er al verschillend keren geweest. Het blijft een leuk park. Waarom? Omdat het voor mijn kinderen precies past. Ze kunnen er zelf rond en het verveeld nooit. Dit was zeker niet ons laatste bezoek.

Herfstvakantie

Deze week is het vakantie. Op mijn werkplekje, op kantoor, achter mijn buro, achter de computer krijg ik door een klein raampje mee wat voor weer het is buiten. De zon schijnt. Ik denk, wat een bofkonten om met dit weer een weekje vakantie te hebben. Je kan nog zonder jas naar buiten.

Dysfasie

De rubriek kindertaal is ontstaan doordat ik het leuk vind om de versprekingen van mijn kinderen op te tekenen. Het valt me wel op dat een van hen dat het meest doet. Ik ben dan zo'n moeder die dat in de gaten houd en kijkt hoe hij nog meer met taal bezig is. Zo kent hij de namen van de kinderen uit zijn klas over het algemeen niet, of hij moet heel lang nadenken. Zo kan hij over de simpelste vraag heel lang na moeten denken voordat hij antwoord geeft. Zo kan hij niet automatisch "nutella" zeggen, als hij wil dat ik die aangeef zodat hij dat op zijn boterham kan doen. En toch komt dit dagelijks terug. S. heeft een dysfatische ontwikkelingsstoornis. We zijn er achter gekomen nadat er een MRI-scan is gemaakt. Er is een lidteken te zien. Dit lidteken ligt aan de rand van zijn taalgebied, in de linkerhersenhelft. Dat verklaart het bovenstaande. Dit verklaart ook zijn moeite met het automatiseren van taal en lezen. Ik ben een rugzakje voor hem aan het aanvragen. Zodat hij op school meer begeleiding kan krijgen in en buiten de klas. De dokter van het ziekenhuis legde het als volgt uit: "je moet hem vergelijken met iemand die een hersenbloeding heeft gehad. Door logopedie en veel herhaling zal hij zijn taal moeten trainen." Het gaat nooit weg. Het is een onzichtbare handicap. Aan de buitenkant zie je een jongen die lekker in zijn vel zit. We gaan ervoor zorgen dat dat zo blijft. Hij is er zich bewust van en zal er mee moeten leren leven. Hij zal simpele taal gaan gebruiken, moeilijke woorden vermijden. Maar het gekke is dat deze kinderen vaak intelligent tot zeer intelligent zijn.

Dierendagboek (14)

Poesjes worden groot.

De jonge poesjes uit de nestjes beginnen hele poezen te worden. Deze (boven) is wel heel erg mooi. Hij lijkt qua haren op ons tamme grijze weesje (onder). Ik denk dat ze dezelfde vader hebben.

Lees ook: dierendagboek (8) - gesignaleerd

Kindertaal (8)

Fiets.
De fiets van S. heeft al een hele week een lekke band.

Papa moet hem maken.

Dat moet S. zelf aan hem vragen.

En dat vergeet hou nou net steeds.

Vanavond komt hij terug van de voetbaltraining.

parkeert zijn crossfiets naast de fiets met de lekke band en zegt:

"Is mijn fiets al geopereerd?"

Kindertaal (7)

Boswandeling.

Zondag was het een zonovergoten dag.

Het weer trok ons naar buiten.

Voor het maken van een herfstwandeling.

We lopen over de paden.

Zegt S. ineens, terwijl hij het pad verlaat:

"Ik ga even in de natuur."

Dierendagboek (13)

Opgejaagd.

Pickachu is onze hond, een West_Highland_white_terrier. Ze is een beetje alleenig, omdat haar grote vriendin Pando een aantal weken geleden is overleden. Daarom geef ik haar regelmatig wat extra aandacht. Vanmiddag ben ik met 'r gaan wandelen. Fototoestel meegenomen. Ik was van plan nog wat paddestoelen te fotograferen. Heel raar, maar in dit bos was bijna geen paddestoel te vinden. Het was rustig. Maar Picka rook iets. Ik heb vaak aan de reeën gedacht. Maar ze al lang niet meer gezien. Zondag nog een wandeling gemaakt, wel sporen gevonden. Krak! Ik trap op een tak. En ineens hoor ik geraas van opgejaagde dieren. Ik kijk en zie nog net twee silhouetten wegrennen. Reeën! Het waren er meer. Dus hier houden ze zich overdag schuil. Door de snelheid waarin het gebeurt heb ik geen tijd om een foto van ze te maken. Dat ga ik wel proberen. Dus wordt vervolgd.

Als troost een foto van een leeuwenbekje stond zo mooi in de berm nog te bloeien.

Lees ook: Pando Pitou

Opa Jan Memorial dag

Ieder jaar vind er een opa Jandag plaats. Rond de datum van zijn verjaardag wordt er een familiedag georganiseerd. Dit jaar was het de beurt aan K. en M. Een dagje Limburg. s'Morgens waren we welkom in Roermond voor koffie met limburgse vlaai. Daarna op naar de Maasboulevard in Wessem. Daar lag een boot klaar van rederij Cascade. We begonnen met een lunch en daarna konden we buiten op het dek gezellig samenzijn. Na deze tocht werd er een "stadswandeling" gemaakt onder leiding van een gids door Wessem. Daarna vertrok de stoet met een toeristische route naar Asenray. Waar we in een kerkje genaamd "Thélème" wat konden drinken. Hierna was er een buffet en konden we genieten van brood, garnalen, zalm, olijven, kaasjes, paté, salades, rijst, zuurvlees. En voor toe een ijsjes met fruit. Na een gezellige dag en met volle buik keerden wij huiswaarts.

Dierendagboek (12)

Gegroeid

Moeder en dochter zaten vanmorgen al vroeg te genieten van de zon.

Lees ook: dierendagboek (11) - fazant

Kunstig door de Kempen

Dat stond deze maand in ons autoclubblad. Een rit. Limburg, stukje Belgie, stukje zuidoost Brabant, het land van Thijs de Teut. Dus wij zondag naar Weert. Daar was de start. We hadden een vriendin gevraagd om ook mee te rijden. Zodat een van onze kinderen met haar mee mocht rijden. Er is nl. plaats voor twee in de auto. De rit was 90 km. Via de Belgische grensstreek en de Achelse Kluis naar Domein de Bever, door een stiltegebied naar het eindpunt Heeze. Het weer viel tegen. De zon heeft zich niet een keer laten zien. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het was een mooie rit met als eindpunt Galerie des Beaux Arts. Hier werden we ontvangen door Jan en Cissy Valkenburg. Een statig pand midden in Heeze met drie verdiepingen kunst in allerlei vormen. Met aan de achterzijde een beeldentuin. Na alles bekeken te hebben konden we een wijntje drinken op het terras met uitzicht op de beeldentuin. Er werd een tapasmaaltijd verzorgd door restaurant cafe de koffer. Het was een dagje genieten samen met de kinderen.

Leesbril

Vroeger vond ik mensen oud als ze een bril moesten gaan dragen omdat ze het niet meer zo konden zien. Ik weet nog dat mijn moeder er aan begon en dat we dan grapjes maakten. "Moet je je brilletje niet even pakken." Of voordoen hoe ze zat te doen als ze probeerde iets zonder bril toch te lezen. Mijn maatje j. ging dat ook steeds meer doen. Ik had al een paar keer geopperd om dan een bril aan te gaan laten meten. Maar ja die overstap, de berusting dat het zo is duurt vaak even. Bij de opticien heeft hij er toen een aan laten meten. En vanaf de dag dat hij hem heeft moet ik bekennen; ik gebruik hem ook. Eerst stiekem achter de pc. Maar al gauw steeds vaker. Vooral s'avonds als het wat later is. Vorige week bij de drogist waren ze in de aanbieding. Leuke kleurtjes, met doosje, op sterkte. Ik heb er toen zelf maar een gekocht. In het rood natuurlijk. Dus nu ligt er bij mijn pc een rood doosje met een brilletje erin.

Goed voor de dag komen

Omdat het mooi weer is en een van de laatste keren zal zijn, heb ik voor morgen een barabecue gepland. Niet zomaar, mijn vader en zijn nieuwe vriendin zijn uitgenodigd. Nu moet ik nog boodschappen gaan doen. Ik loop al heel de dag te verzinnen wat ik op tafel zal gaan zetten. Natuurlijk wil ik goed voor de dag komen. Dus een beetje mijn best doen. Dan wordt het niet de doorsnee bbq die we hebben als we met ons gezin aan tafel zitten, maar met een extra tintje. Een eigengebakken italiaans brood. Mja. Een voorafje, bedje sla, met warm geitenkaasje uit de oven, met honing en pijnboompitten. Mjaa.In plaats van barbecueworst iets van vis; tonijn of zalm. En daarnaast een garnalenspies. Mjaaa. Is nog mager ook. Nou ik zou al heel tevreden zijn. Ik denk dit dat het word. Nog suggesties?

17.02 uur. Er lagen mooie forellen bij de winkel. Die heb ik maar gekocht.

TT Assen

Vroeg op voor zondag. Vrijkaarten gekregen voor de TT in Assen. We vertrokken met mooi weer. Hoe meer we richting Assen kwamen hoe slechter dat het weer werd. We bleven goede hoop houden. Het regende. Auto geparkeerd, regenjasjes aan. Door de luidsprekers zei de spreker dat het tijdschema al wat achter lag. Er was een glijpartij geweest in een warmingup ronde, dit kwam door olie op de baan. Wij stonden juist bij deze bocht te kijken. En het regende. Na drie kwartier wachten; een speciale veeg/spuit/opruim wagen(volgens J. een olifantenwagen) en soepbatten of er wel of niet gestart kon worden voor de nieuwe warming up waren de officials en drivers het ermee eens: er kon weer gestart worden. En het regende. Opwarmronde. Daarna eerste race. En het regende. Mijn humeur begon al aardig barsten te vertonen. Na deze race kraampjes kijken. Er waren geen kraampjes, ja in de paddock, maar daar hadden wij met onze kaartjes geen toegang voor. En het regende. De voor en achterkant van mijn spijkerbroek was nat. Bij S. drupte de regen van zijn neus en oren. Ik had er geen zin meer in. S. en ik zijn richting auto gelopen. Alle natte spullen uitgedaan. Dus met blote benen in de auto onder een plaid. Lekker een tukkie doen totdat J. en T. er genoeg van hebben en we huiswaarts konden keren. Dat was voor ons de TT Assen.

Pando Pitou

Vandaag hebben we Pando onze leonberger in laten slapen. Hij is tien jaar geworden.

geboren op: 27 01-1997 gestorven op: 01-09-2006

Infoavond

Woensdagavond is altijd druk. S. heeft voetbaltraining. Daarna heeft T. voetbaltraining. En dan wil J. nog naar zijn modelbouwclubje. Dit keer was het nog drukker. Man J. moest ook weg. Ik had een infoavond op school van groep 4, de klas van T. Nou had ik het natuurlijk al allemaal uitgedacht hoe ik dat ging doen. Alleen kwam het dan zo uit dat T. thuiskwam als ik er niet was. Dus zou hij een keykoard meenemen met een sleutel van het huis eraan. Hij moest dan de deur op slot doen zodra hij thuis was en naar bed gaan.

S. had gedouched, nog even t.v. gekeken en lag al een half uur in bed te slapen. Ik bracht J. wat vroeger naar zijn clubje, zodat ik op tijd op de infoavond was. Dit alles had ik natuurlijk doorbesproken met T. de dag daarvoor. Hij vond het allemaal prima. Ik zat net achter het bureautje van T. in zijn klas. De juffen hadden zich zojuist voorgesteld. Ging mijn nieuwe mobieltje af, waarvan ik de toon nog niet meteen herkende. Ik verontschuldig me en ging snel naar de gang. T. huilend aan de telefoon. "Ik vind het heel eng als jij er niet bent." Ik stelde hem gerust en ben met verontschuldigingen naar de juffen toe meteen huiswaarts gekeerd. Daar heb ik T. geknuffeld en gezegd dat ik hem niet meer alleen thuis zou laten s'avonds.

Kindertaal (6)

Zondagmorgen.
We zitten aan het ontbijt.
J. heeft zojuist eieren gebakken voor de kinderen.

S. zit naar zijn brood te kijken met daarop het verse beleg.
Ik zie dat hij nadenkt.
Er verschijnt een lach op zijn gezicht.

Hij zegt:"Mam, ik vind je lief als je mijn ei doorsnijd."

Gevleid verdeel ik zijn brood in stukjes.

Wandelende takken

Van de broer van J. kregen we, alweer een paar jaar geleden, een paar wandelende takken. En zo komt het dat wij nu een heel terrarium vol van die beesten hebben. Als je ze eenmaal hebt kom je er niet meer van af. Het worden er alleen maar meer. Maar daartegenover staat dat ze zeer makkelijk te houden zijn. Tenminste de soort die wij hebben. Je geeft ze iedere week verse hedera(klimop)takken, dan zijn ze al dik tevreden. De takken leggen eitjes, die zijn bruin met een wit knoopje en een millimeter groot. Als je de kooi schoonmaakt dan verzamel je ze en legt ze in een schelp. Na drie a vier maanden heb je nimfen. Zo heet een jonge wandelende tak. Ze vervellen zich drie a vier keer en hebben een levensduur van ongeveer twee a drie jaar. Ze worden tien centimeter groot. Zo nu weet je alles over wandelende takken. Geinteresseerd? Ze zijn in de aanbieding! Wat ze dan moeten kosten? Niks.

Kindertaal (5)

We zitten met z'n allen aan tafel en hebben het over poezen.

Zegt S. ineens:"Mam, die poes is zanger."

Ik zeg:"Je bedoeld, zwanger."

We moeten er allemaal om lachen.

Dierendagboek (11)

Fazant

Er zijn deze zomer niet veel fazanten geboren. Ik heb drie vrouwtjes kunnen ontdekken. Waarvan er een drie jongen had of nog heeft. Maar zij is verdwenen. Misschien vond ze het hier te druk. Die andere twee vrouwtjes lopen hier rond. Eentje is maar alleen. Die andere heeft een jong. Ze lopen samen heel de dag te fourageren. Vandaag kwam ik terug van het sporten. En meteen aan de kant van de weg liep mevrouw met jong. Het jong stak over en moeders erachteraan. Zo lopen ze heel de dag rond vooral langs de randen van de velden. Je ziet ze dan weer hier en dan weer daar. Het is te hopen dat het oversteken goed blijft gaan. Want anders.......

Beta blogger

Even een tijdje niets van me gehoord of gezien. Dat klopt. Achter de schermen is er wel hard gewerkt aan dit blog. Ik hoop tenminste dat je het kunt zien. Ik ben overgestapt naar blogger beta. Meer mogelijkheden. Maar na de overstap was mijn blog weg. Ik kon het nergens meer vinden. Daar heb ik drie dagen over gedaan, met hulp van het blogger team. Maar het is gelukt. De fijne kantjes moeten er nog aangeslepen worden. Maar ik vind het zelf een vooruitgang. En ik hou wel van verandering op zijn tijd. Hoe vinden jullie dat het eruitziet?

Even een dagje niet

Gisteravond S. naar bed gebracht. Nog even rustig achter de computer werken leek me wel fijn. Dus ik ben net aan de gang, hoor ik boven mij gesnik. Ik achter de computer vandaan. Even polshoogte nemen waar dat verdriet nu vandaan komt. S. ligt met dikke tranen op zijn wangen in bed. Hij weet het niet zegt hij. "Ik mis jou zo, en het huis, en durf niet te zeggen dat ze moeten bellen." S. heeft soms last van een soort heimwee. Hij vindt het dan wel leuk, maar kan de gedachte aan mij en thuis dan even niet loslaten. En het vooruitzicht s'morgens dat hij me pas weer om vier uur ziet, maakt hem verdrietig. We spreken af dat hij lekker gaat slapen en als hij dan morgen echt niet naar de doeweek wil, dan mag hij een dagje thuisblijven.

Vanmorgen toen hij opstond zag ik het al. Hij blijft vandaag thuis. Lekker gezellig samen met mama dingetjes doen.

Agapanthus

Kamp

Vroeger. Ja, inderdaad vroeger. Toen ik nog op de lagere school zat, we woonde toen in Zeeland. Ik weet niet meer of het aan het begin of aan het einde van de grote vakantie was. Je kon een hele week van maandag tot en met vrijdag, avonturen beleven. In het bos. Maandag was het indelen van de groepen. Daarna kreeg je een zeil en wat palen. Daar ging je samen een hut mee bouwen. Daar kon je in schuilen en je rugzak met lunch bewaren. We hebben een jaar gehad dat je lek gestoken werd door de muggen. Overal stonden schaaltjes met sponsjes met een geel/bruinachtig goedje erin. Dat mocht je heel de dag gebruiken om je armen en benen mee in te smeren. Het had een typische geur, die je heel de dag door heel het kamp. Als ik het nu ruik denk ik meteen aan het Inkakamp van vroeger. Ook is er eens een jaar geweest dat ze een ontvoering in scene hadden gezet. Met medewerking van de brandweer en politie. Wat is nou spannender als je als kind met de echte politie een zaak op moet lossen. Het Inkakamp bestaat nog steeds, dit jaar al voor de 41ste keer.

Gedeelte van het terrein van de Doeweek Dommelen

Bij ons in de buurt hebben ze ook zoiets. Het heet Doeweek in Dommelen. Dus als je kinderen het wel zo'n beetje hebben gehad aan de einde van de vakantie. Als ze zich en elkaar beginnen te vervelen. Is er voor mama een oplossing. Schrijf ze in voor de doeweek. Dan zijn ze de laatste week van de vakantie onder de panne en maken ze ook nogeens van alles mee. Nee, het is gewoon hartstikke leuk voor die mannen. Zeker als je het liefste buiten speelt en graag met hamer en spijkers bouwt. Dus vandaag hebben T. en S. hun clubhuis gebouwd. Niet van een zeiltje met palen. Maar van een berg hout die daar gestort is en waar de kinderen zelf hun bruikbare materialen uit moeten plukken. Zo'n kamp is toch een leuke afsluiting voor de school weer begint.

Kindertaal (4)

Een tijd geleden waren we aan het zwemmen in zo'n zwemparadijs. Met golfslagbad en allerlei glijbanen. Toen de golven weer begonnen gingen we het water in. S. zag een man staan in het zwembad die er anders uitzag. Hij vond het nogal raar.

Toen zei hij: "kijk mam die man is gehandinekt."

We hebben er toen erg om moeten lachen. En sindsdien gebruiken wij dit woord in plaats van dat andere woord.

Hittegolf voorbij

Het is verbluffend hoe snel je de regen zat bent. Ik nu al. En het heeft vanmorgen pas een keer een bui gegeven. Die temperatuur voor een dag normaal, om even bij te komen, en om wat te doen in je huis, dat vind ik wel aangenaam. Alles is wel een beetje blijven liggen de afgelopen week. Maar morgen mag de hittegolf wel weer beginnen!!!

Dierendagboek (10)

Kikkers uit onze vijver.

Hier vier mooie exemplaren.
Ze kwaken als de beste.
Soms lijkt het wel een koor.

Het ultieme genieten.

Gisteren was er weer zo'n moment. S'morgens vertrokken voor een rit met de oldtimer. T. en S. gingen mee. Onze puber J. was uit logeren. Dat komt dan goed uit want in onze auto's is maar plaats voor twee personen. Dus met twee equipes op naar Limburg. En wel te verstaan naar Heythuysen. Daar werd voor de vijfde keer de Leudal Thuisblijversrit gereden. Een tocht van honderdentien kilometer. Daar aangekomen, arriveerden er nog een stel brabanders. En samen vormden we een clubje van vier auto's, die met elkaar de rit reden. Het was warm, maar met de wind in je haar is dat goed uit te houden. Wij wisselen dan, ongeveer halverwege van auto, zodat ieder om de beurt 'open' kan rijden. Dit was natuurlijk al genieten van de bovenste plank. Maar het kan nog beter. Na de rit zijn we doorgereden naar Stevensweert. Daar onder de bomen op een terras wat gegeten. Na het eten even uitbuiken op een bankje aan de maas. Zittend in een briesje met een zon die over het wateroppervlak schijnt. Bootjes die voor je heen en weer varen. Mensen die zich zichtbaar vermaken op het water. Op waterski, drijvende band, zeilend of gewoon een bootrace. En onze kinderen die zich vermaken op een drijfend ponton, dat heen en weer gaat van de zojuist onstane golfslag. Dan overkomt mij een gevoel dat ik wil vasthouden. Het liefst blijf ik daar zitten voor altijd, zo geluksmakend en voldaan.

Frambozen

Sinds dat ik ergens heb gehoord of gelezen dat frambozen erg gezond voor je zijn, eet ik ze regelmatig. Meestal door de muesli s'morgens en s'middags. Ik koop ze in een bakje bij de supermarkt. Dat is duur. Vandaag kreeg ik zes frambozenplantjes. Het zijn late frambozen. Ze geven vruchten in augustus. Nu moeten ze nog een plekje krijgen. En als we ze dan heel erg vertroetelen, hebben we misschien al frambozen uit eigen tuin, dit jaar. Ik hoop het.

Aan tafel zitten.

Vandaag weer een hete dag. Dan heb ik meestal geen zin om te koken. Uit eten gaan staat dan ook vaak op mijn verlanglijstje in de zomervakantie. Dit keer zouden we naar de Griek. Op het terras buiten natuurlijk. Er zaten ook heel wat kinderen aan tafel. Een tafeltje trok de aandacht. Daar zat een jongen van een jaar of acht met zijn moeder, een vriendin van die moeder met een oudere zoon van een jaar of elf en een hond. Die jongen van acht had geen zitvlees. Oké dat kan. Er werd ook niet op gelet, want mam had het druk met praten met haar vriendin. Die jongen kon wel vijf keer 'mam' zeggen, dan werd er eindelijk eens geluisterd naar wat hij te vertellen had. Hij sprong iedere keer van zijn stoel en ging demonstratief doen. Zoals aan de paal van de parasol rondjes lopen draaien. En toen mama het in de gaten had en hem terugriep reageerde hij op zijn beurt natuurlijk ook pas bij de vijfde keer roepen. Bij dit soort taferelen gaan mijn haren nog steeds overeind staan en mijn handen jeuken. Bij ons geldt de regel: de kinderen moeten gewoon aan tafel blijven zitten. Ik probeer niet te kijken, maar doorgaans lukt me dit niet.

Verkoeling

Heel leuk dit weer. Vooral doorgaan! Dan hebben we een echte zomer. En doen wij als thuisblijvers niet onder voor de mensen die in frankrijk en elders op vakantie zijn. Maar af en toe verkoeling zoeken is toch ook wel fijn. Dat kan door in de schaduw aan het water te liggen. Wat zwemmen als het weer te heet word. En een siësta houden. Weer in actie komen als de hitte wat afneemt. Dit is dus na acht uur s'avonds. Maar wat nou als je daar geen zin in hebt. Er is een oplossing. Naar de winkel gaan! Heerlijke koele temperatuur en je kunt nog wat doen ook. Dat is dus wat wij vandaag gedaan hebben. Dan pak je natuurlijk wel een grote winkel, die van alles en nog wat heeft. De Makro. Wij hebben ons er toch zo'n drie uur vermaakt. Of heb je andere ideeën?

Dierendagboek (9)

Parmantig bezoek.

Na het eten zaten we aan de koffie op het terras, toen er ineens bezoek verscheen op de poort. Een pauw sprong de tuin in. Hij liep regelrecht naar de vijver. Daar lestte hij zijn dorst. Toen ging zijn wandeling verder langs de vijver, richting bos en daar verdween hij.

Gisteren hadden we een andere bezoekster. Een fazanthen. Zij kwam vanuit het bos. Tussen de hoge grassen langs de vijver, bleef ze staan. In alle rust nam ze een drinkpauze. Enkele minuten lang stond ze daar. Toen keek ze om zich heen of de kust veilig was en nam een spurt richting bos. In de schaduw vond ze nog wat zaden. En net zo snel als ze er was, was ze ook weer weg.

Iedere dag sta ik er versteld van wat een vijver voor aantrekkingskracht heeft op allerlei dierenleven.

Klier- indewegzitdag

Hoe ziet die er uit? Nou met een stel kinderen die na een week vakantie het slaaptekort gaan voelen van het later naar bed gaan. Simpelweg omdat ze het uitslapen nog niet te pakken hebben. Of omdat ze hun tent aan de rand van de vijver opzetten en dan wakker gemaakt worden door kwakende kikkers. En natuurlijk omdat het gewoon vaak te warm is om in slaap te komen. De voorraad aan boodschappen was klein dus vanmorgen eerst naar de winkel met T. en S. J. ligt dan nog lang en breed te slapen. Die sliep ook in een tent, maar wordt nergens wakker van. Dat heb je als je slechthorend bent en je gehoorapparaten gewoon uit kunt doen. Dan kun je ook niet wakker worden van gekwaak, dan wordt je nergens wakker van. Nee, J. is gewoon onze grote uitslaper. Met elf uur of half twaalf heeft hij geen moeite. En ik laat hem maar, allang lekker makkelijk. In de winkel begon het. De een zat de ander met het boodschappenwagentje steeds op de hielen. De andere kon ook geen meter verderop gaan lopen. Dus ik wat opdrachten gegeven. Zo van: "zoek jij maar koekjes uit. weeg jij de groente en maak een bonnetje. wat zullen we vanavond eten." Dan hebben ze wat beters te doen dan elkaar in de weg zitten. Maar thuis aangekomen bleven ze aan de gang. Buitenspelen liep steeds op ruzie uit. Elkaar geen beurt gunnen. Steeds commentaar op de ander. Gewoon treiteren en klieren. De bedtijd is vandaag dus net als normaal. Een bijslaapnacht, zo kun je het noemen. Daar komt nog bij dat J. gaat logeren. In het vooruitzicht een rustige lange avond. Wat zal ik eens gaan doen?

p.s.: Ja, ik heb Wibledon zonder onderbreking mogen kijken.

Tennis

Gisteren realiseerde ik me dat ik nog geen wedstrijd af heb kunnen kijken. Wel allemaal van die stukjes. Zonder begin of zonder einde, flarden. Vroeger hing ik dagelijks voor de televisie, om het tennistoernooi van Wimbledon te kijken. Ik wist ook precies wie er nog inzat of wie eruit lag. Nu heb ik een stukje van een wedstrijd gezien en de rest lees ik de dag erop in de krant. Dus vandaag heb ik me voorgenomen dat mama de finale gaat kijken van de heren, de zwitser Roger Federer tegen de spanjaard Rafael Nadal (naam opgezocht op de site, dat heb je dus als je het niet meer bijhoudt, dan weet je de namen niet meer). Vanmorgen heb ik de kinderen al voorbereid door te zeggen:"ik wil vanmiddag tennis kijken." Dan krijg je een reaktie als:" alweer." Ze snappen ook echt niet wat ik er aan vind. Ik snap ook niet wat hun aan al die tekenfilmpjes vinden op foxkids of jetix. Ik installeer me om half drie voor de t.v. Ik ben benieuwd of ik dit keer de wedstrijd zonder storing uit mag kijken. Laat papa het dan maar regelen, ik ga niet uit mijn stoel. Wil je voor mij duimen?

Waar nu weer over

Nu ik een blogger ben of zeg je aan het bloggen ben of een blog heb. Je mag zelf kiezen. Vind ik het dus moeilijk om regelmatig een stukje te schrijven. Van mezelf vind ik dat ik niet iedere dag moet schrijven, maar toch zeker eens in de drie of vier dagen, zeker niet langer. Toen ik nog niet begonnen was dacht ik:" dat doe ik wel even". Maar in de praktijk valt dat dus knap tegen. Nu wordt ik de komende weken natuurlijk ook bezig gehouden door de jongens die thuis zijn. En om dan steeds te lopen denken: "wat zal ik nu weer eens schrijven". Daar ontbreekt het me nu aan tijd. Gewoon schrijven wat je bezig houdt. Dat is veel, maar ik vindt het niet interessant genoeg voor de mensen die dat dan zouden lezen. Of vergis ik me hier misschien in?

Vakantie begonnen

Hier is de vakantie al echt begonnen. Gisteren is S. met het jeugd vakantie werk naar de Burgers Zoo geweest, met de bus. Dat zal wel warm geweest zijn. Ze hadden ijs op, een suikerspin, frietjes en veel gedronken. De rest van het gezin heeft op een terras in de schaduw genoten van een heerlijke maaltijd bij de Gauchos. Later opblijven als anders en lekker uitslapen. Al is het wat moeilijker om in het ritme van uitslapen te komen. J. heeft dat niet. Elf uur half twaalf haalt hij iedere dag wel. Vandaag is onze tuin omgebouwd tot een camping. Er staan twee tentjes in. Een voor T. en een voor S. Ook het zwembad wordt intensief gebruikt. Wat heerlijk als je steeds een duik kunt nemen om even af te koelen. De vissen storen zich niet aan de kinderen. Ze springen boven het water op jacht naar insecten. Nou laat het zo maar een aantal weken voortduren. Dan is onze vakantie bij deze al een succes.

Afscheid

Mijn oudste zoon nam gisteren afscheid op zijn school. Er zou een eindejaarsvoorstelling zijn op school. Ik had wel gehoord dat hij een toneelstukje/liedje zou doen met de klas. Hij wist nog niet of hij daar wel aan mee wilde doen, zo zei hij. Dat mocht hij op het laatste moment nog beslissen. Er moesten wel nette schoenen mee naar school. Van die leren, donkere. Dus pa J. leende zijn nette schoenen uit. Ook moest hij een nette strakke spijkerbroek aan. In eerste instantie zag hij onze belangstelling niet zo zitten. We hoefde van hem niet te komen. Na enig aandringen van mijn kant, het zou tenslotte voor ons ook de laatste keer zijn, stemde hij toch in met onze aanwezigheid. Dus wij daar gisteren naartoe. Iedere klas zou een voortellinkje doen. Bij het stukje van zijn klas deed hij niet mee. Dus moest er nog iets komen. Hij werd aangekondigd. Ik zag dat hij zijn haardracht nog had veranderd, nadat hij vanochtend thuis weg was gegaan. Een kuif met gel naar een kant. Onze zoon, een puber, een knappe knul, toe aan een volgende stap in zijn leven. Hij had samen met zijn logopediste een lied ingestudeerd. En ik wist van niks. Niemand op deze school had zoiets ooit gedaan. De meeste kinderen zijn doof, andere zeer slechthorend. Dat laatste is hij. Dus een lied instuderen en zingen, is toch wel uitzonderlijk. Daar stond hij. Zeker, en ik kreeg op slag een brok in mijn keel toen de muziek begon. "Denk aan mij" van "Ties"(oftewel Daan Schurmans). Na een tijdje zochten z'n ogen mij. Soulmates hebben dan geen woorden nodig. De emoties gieren op zo'n moment door mijn lijf. Achteraf hoorde ik dat alle dames in de zaal het geweldig vonden, en een traantje hadden moeten wegpinken. Hoe trots kan een moeder zijn?!

Dierendagboek (8)

Gesignaleerd

Ja, het nestje met kittens wat we nog niet gesignaleerd hebben is vandaag tevoorschijn gekomen. Moeder met drie jongen zaten in het schuurtje waar gevoerd wordt iedere dag. Hier is een foto:

Noodweer

De zondag begon redelijk. We hadden allerlei plannen. Grote J. ging met puber J. naar de British Autojumble in Waalwijk. Een gratis evenement voor alle bezitters van Britse klassiekers. Er staan een aantal dealers met onderdelen. Of je kunt zelf je overbodige onderdelen verkopen. Je kunt er picknicken. We hebben eens een jaar cakejes gebakken, om daar te verkopen. Ook neemt onze grabbelton voor twintig eurocent vaak gretig aftrek.

Ik ging met S. naar de Natuurmarkt op 't loo in Bergeijk. Kraampjes met biovoedsel, kruidendokter, kruidenplanten, gesponnen wol, wasnoten, linnen, ivn. Je kon er koffie met biologische koek nuttigen. En natuurlijk de natuurtuin. S. vond het zo interessant dat hij zich er toch wel twee uurtjes vermaakt heeft.

Maar de lucht boven ons hoofd was niet rustig. Al heel de dag niet. Aan het begin van ons bezoek aan de markt drupte het een beetje, maar dit hield toch weer op. Toch maar voorbereidingen getroffen voor de barbeque. Tegen de tijd dat we het vlees erop wilde leggen, kwam er een hele, maar dan ook echt een hele, donkere lucht aan. Zo donker dat iedereen het de moeite waard vond om dit te bekijken door het raam. Ik heb er een aantal foto's van proberen te maken. Het was een zwarte deken die over het landschap trok. Zo hadden we het nog nooit gezien. En inderdaad brak het noodweer uit. De barbeque hebben we toen maar naar binnen verplaatst.

Noodweer, originally uploaded by thatsme(e).

Kindertaal (3)

Er komt een hele donkere lucht aan. In no time valt de regen met bakken uit de hemel. Op ons terras achter het huis stroomt het water door de geultjes richting waterput.


S. roept: "pap, kom 's kijken, hier kan een bootje varen!"

Flickr stuff

Tandarts

Ik ben net terug van de tandarts. Moest een gaatje laten vullen. Zit nu met een scheve mond achter de computer. Ik weet niet hoe het komt. Maar het is wel zo. Ik ben tegenwoordig bang voor de tandarts. De afspraak van vanmorgen had ik al een keer verzet. Gewoon omdat ik de vorige keer geen moed kon verzamelen. Vorige week zo weinig mogelijk geprobeerd eraan te denken. Vanaf zaterdag remedy rescue druppels ingenomen. Dit om te proberen of ik daar wat rustiger van werd. Maar nee het hielp niet. Zodra ik die kamer inloop en plaatsneem op de stoel, begint mijn hart te bonken. Ik probeer nog terug ter keren naar mijn buikademhaling. Maar ook dit lukt niet meer. Door te vragen waar ik gevuld moet worden en hoe groot de vulling is, probeer ik te inventariseren hoelang en hoeveel werk de tandarts heeft. En ik begin hem te vertellen dat ik zenuwachtig ben en ....... de tranen beginnen te komen. Echt ik, die altijd rustig is en alles overzien kan. Ik heb mezelf niet meer onder controle in de tandartsstoel. Dus verdoofd hij me. Zodra ik klaar ben, voel ik me idioot. Is dat het nu!! Ben ik daar nou zo bang voor!! Voor die tien minuten!! En nu nog een halve dag met een scheve mond lopen.

Dierendagboek (7)

De Eenhoornkever

S. is iedere dag te vinden achter in de tuin. Bij de houtsnipperberg. Hij speurt naar iets. Tot nu toe wist ik nog niet wat. Totdat hij het me vandaag liet zien. Hij zoekt dode eenhoornkevers. Hij heeft nu al een verzameling van vijf stuks. Hij vertelde dat ze daar eitjes legde en dan doodgaan. Ze zijn zeldzaam heb eens een keer gelezen. Het mannetje heeft een hoorn op zijn kop, vandaar de naam.

Kindertaal (2)

J. (13) is uitgenodigd door zijn speltherapeute. Om het jaar op een orginele manier samen met haar af te sluiten. Ze wil hem meenemen naar haar atelier. Om daar te werken met vuur en ijzer en ander materiaal.

Ik:"Leuk voor je. Volgens mij rijdt ze ook motor?"
J.:"ja."
Ik:"Ze lijkt wel een beetje op een man".
J:"Jij ook."

Uitnodiging

Ik ben begonnen met Flickr. Wat dat is. Een dienst waar je je foto's op internet kunt plaatsen, gratis(tot op zekere hoogte). Vandaar ook die leuke kleine fotootjes in de sidebar. Deze zijn allemaal door iemand uit ons gezin gemaakt. Je kunt 20 mb aan foto's per maand plaatsen. Zo kan ik onze foto's laten zien aan iedereen die ik wil. Moet je natuurlijk wel bereid zijn om zo'n gratis account aan te maken. Je hoeft er niets mee te doen. Maar je kunt ten aller tijden onze foto's bekijken. Vrienden en bekenden krijgen toestemming om onze familiekiekjes te zien. Anderen alleen de foto's die ik aanmeld als public(publiek).Was ik net lekker bezig, en had ik er mijn eerste setjes opstaan, zat ik al aan mijn limiet. Nu wilde ik toch wel verder. Nu heb ik een pro account. Pro staat natuurlijk voor professioneel. Toch wel hip om je foto's op de computer te laten zien. Zo hoef je je digitale foto's niet meer af te drukken. Je mailt mensen en ze kunnen je nieuwste foto's zien. Dus bij deze ben je uitgenodigd om een kijkje te nemen op : flickr.com. De foto's van: thatsme(e).

Papaver, wonderlijk

Dat dit,

dit wordt.

Eindelijk

Vorige week durfde ik nog niet hard te roepen over het mooie weer. Nu wel:"het mooie weer is eindelijke begonnen!!!" Mijn dagritme is meteen omgegooid. S'morgens voordat het warm wordt even de dingen doen die moeten. Dan genieten van de koelte binnen met tennis op de televisie. Of buiten in de schaduw met een boek. S'avonds na acht uur, als het wat af begint te koelen nog wat dingen doen die moeten. Zoals was opvouwen die nu echt wel droog is. Zoveel mogelijk vouwen, want strijken is meteen weer te warm. Op het terras de baskets en potten watergeven. Ook de kinderen genieten volop. Een paar keer per dag wordt er verkoeling gezocht in de vijver. Er worden vriendjes uitgenodigd na school om te komen zwemmen. Dit weekeinde meteen de BBQ ingewijd. Het vakantiegevoel komt dan erg dichtbij. Ja, zodra het zo'n weer is leef ik als een god in nederland.

Genieten

Op zo'n zonovergoten dag als vandaag kan ik heel erg genieten van onze tuin. Al theedrinkend geniet ik van alles wat er zich in afspeelt. Pando onze leonberger van tien jaar oud, ligt languit op het terras. Hij slijt zijn oude dag met zoveel mogelijk schaduwplekken op te zoeken. Pickachu onze west highland white terrier ligt in de schaduw op het gras, aan een ketting. Hij kijkt naar de poezen. Moederpoes ligt er nog geen drie meter vandaan uitgestrekt onder een boom De drie jonge poezen spelen vlak in de buurt van haar. Ze zijn op hun hoede, maar weten dat de hond vast ligt. Jonge vogels hoor je roepen naar hun moeder. Deze reageert zodra ze in de buurt is. Een mannetjes fazant roept in het veld, misschien is er wel een vrouwtje in de buurt die hem hoort. Vanuit de vijver klinkt een gekwaak van verschillende kikkers. Ze zijn op vrouwenjacht. Een keizerlibel vliegt heen en weer over zijn terratirium, de vijver. Zodra een andere libel in de buurt komt, gaat hij erachteraan. Regelmatig ben ik te vinden aan de rand van de vijver. Uren sta ik daar te kijken.

Dierendagboek (6)

Nieuw leven.

Het weer begint er eindelijk een beetje op te lijken. Dat merk je meteen aan de vijver. Daar begint alles te leven. De kikkervissen zijn uitgegroeid tot dikke koppen met achterpoten. En er waren nieuwe vissen. Er zwommen een stuk of twintig jonge goudwindes rond. Dat soort dingen kunnen mij de hele dag goede zin bezorgen.

Einde duikavontuur

Vandaag voor de derde keer deze week naar het ziekenhuis geweest. Afgelopen maandag een huidallergietest gehad. Ze plakken een reep met cijfers op allebei je onderarmen. Naast die cijfers doen ze een druppeltje vloeistof. Om en om links en rechts van de cijferstrip. De cijfers staan voor het soort vloeistof. Pollen, onkruid, berken, huisstofmijt, poes, hond, konijn enz. Op de ene arm elf druppeltjes en op de andere arm tien. Dan prikken ze boven op iedere druppeltje door je arm heen met een scherp mesje. Zodat de vloeistof door je huid opgenomen kan worden. Ze deppen de overige vloeistof af. Even een paar minuten wachten en dan zie je de allergische reakties opkomen. Nou mijn ene arm sloeg helemaal uit. Die van pollen en onkruid en berk en huisstofmijt, een beetje poes. Dus geen wonder dat ik hooikoorts heb. S'morgens leken het nog muggenbulten. S'middags was het een plakkaat. En s'avonds had ik een hele stijve onderarm. Dag daarop heel de dag pijnlijke onderarm gehad. Gisteren had ik een raar gevoel in mijn duim. Nu is het pas echt weg.

Dan te bedenken dat ik met een tuinman ben getrouwd en een van mijn hobby is in de tuin werken.

En vandaag moest ik terug voor de histaminetest. Ademhaling test waarbij de ingeademde lucht vermengd wordt met histamine. Deze stof kan een allergisch reaktie op de luchtwegen geven. Dit herhaal je in stapjes van zes keer. Na vier keer kreeg ik het benauwd. Dan krijg je een puffer om je luchtwegen weer open te maken. Voor de uitslag meteen naar de longarts. En je raad het al, een negatief duikadvies. En de boodschap dat ik lichte asma heb. Of ik volgend jaar toch maar op controle wilde komen. Chips!!

Dierendagboek (5)

Gesignaleerd.

Gisteren viel het me op dat een kat toch iedere keer in de buurt was als ik buiten kwam. Terwijl hij normaal heel de dag niet te zien is. Zijn nest met kittens ligt dan meestal dichtbij. Ik ben polshoogte gaan nemen in de paardenstal. En ja, daar zaten drie kittens.

S'middags riep J.: "mam kom eens gauw kijken, er lopen jonge poezen over het gras." De moederpoes was bezig om ze naar het varkenskot te lokken. Daar wordt iedere dag gevoerd. Vanmorgen was ik dus benieuwd of er jonge katten zaten. En ja, ze waren er. Ze schoten meteen onder een kast zodra ik binnenkwam. Zojuist heb ik ze in het geheim gefotografeerd. Zie hieronder het resultaat. Zijn ze niet beeldig?

Ingeslikt

Tussen twaalf en een uur vandaag ging de telefoon. De juf van J. aan de telefoon. Ze was met J. op weg naar het ziekenhuis. Wat was er dan gebeurd? Nou J. had handenarbeid en zat met twee nietjes in zijn mond te spelen. Van die nietjes die nog niet gebruikt zijn. Iemand vroeg hem iets, en om antwoord te geven, slikt hij pardoes die nietjes in. Dus nu waren ze op weg naar het ziekenhuis, om foto''s te laten maken. Ze zou me telefonisch op de hoogte houden. Ze hebben in totaal drie foto's gemaakt. En daar waren geen nietjes op te zien. Nou de komende dagen in de gaten houden of hij koorts of buikpijn krijgt. Het is te hopen dat de nietjes zonder schade aan te richten via de natuurlijke weg weer eruit komen. Ja, heb ze maar groot!

Duiken

Mijn duikcursus is al begonnen. Of ik er mee door mag gaan is nog maar de vraag. Ik moet ook nog medisch gekeurd worden. Maar aangezien mijn duikschool aanneemt dat ik gezond ben, ben ik al aan het duiken. Mijn huisarts is toevallig jarenlang duikarts geweest bij het ministerie van Defensie. Toen hij hoorde dat ik aan hooikoorts leed, vond hij het toch erg belangrijk dat mijn luchtwegen getest werden. Dat betekende een doorverwijzing naar de longfunctie afdeling van het ziekenhuis. Vandaag dus een LF(longfunctie) test gehad. Je krijgt een mondstuk in je mond, dat verbonden zit aan een apparaat dat je longinhoud meet. Een knijper op je neus, zodat je alleen door je mond kunt ademen. Eerst gewoon ademhalen. Alles wordt geregistreerd door de computer Op het beeldscherm zie je je in en uitademing. Daarna moest ik heel veel lucht innemen en die met een stoot uitblazen, totdat je je tenen voelt. Morgen moet ik terug voor de uitslag bij de longarts. Is deze niet zoals het hoort dan krijg ik nog een uitgebreide test. Een histaminetest. Om te kijken of ik allergisch ben voor perslucht. En hoe mijn allergie op mijn luchtwegen reageert. Als ik te allergisch ben dan krijg ik een negatief advies om te duiken. Zo niet dan volgt mijn medische keurig. Van de ene kant wel balen. Van de andere kant wel goed want er zou je toch maar wat gebeuren als je diep onder water zit.

Mooi weer

Heel de week kijk ik s'ochtends uit het raam en denk:"alweer regen." Ook denk ik:"als het nu regent kan dat niet meer vallen op vrijdag, zaterdag en zondag." Dat zijn de dagen dat wij gaan rijden. Hoezo rijden? Nou rijden met de oldtimers. J. zegt wel, dat het hem niet zoveel uitmaakt. De auto's kunnen wel tegen regen. Maar toch heeft hij het liefst dat zijn "kindjes" niet nat worden. Wij gaan er nog steeds vanuit dat het droog weer zal zijn. Optimisten.

Hobby's

In een gezin van vijf personen wordt er heel wat aan hobby's gedaan.
Zo zitten twee van mijn jongens op voetbal. T. is begonnen met voetbal nadat hij zwemdiploma A, B en C op zak had. Hij speelt bij de E1 en S. speelt bij de F2. Ze trainen een keer per week. Op zaterdagmorgen spelen ze een wedstrijd. Vanaf dat je tien jaar bent ga je naar de D. Dan moet je voortaan twee keer per week trainen. S. heeft daarnaast zwemles, hij is bezig met het halen van zijn B-diploma.
T. doet sinds kort aan breakdance. Hij heeft in vier weken level een gehaald. En dat leverde hem een gele bandana op.
Alledrie mijn jongens zijn eerst begonnen met zwemles. Vanaf dat ze twee maanden oud waren ging ik met ze babyzwemmen. Voor J. werd het diploma A, B en C. Door met zwemvaardigheid een en twee. Hij wilde blijven zwemmen. Dan wordt je lid van een zwemvereniging.

.

Hier train je je techniek en kun je aan zwemwedstrijden meedoen.
Vorig jaar is daar duiken met perslucht bij gekomen. Hij heeft een cursus gedaan voor scuba duiker te worden. Nu is hij om de week een middag te vinden in het zwembad of buiten, om te duiken. Duiken doe je altijd met een buddy. Dit is een kameraad, die controleert je materiaal en helpt je ook in noodsituaties. Het is een soort waterscouting, maar dan onderwater.

.

J. heeft een grote hobby en dat is modelbouw. Hij is bezig met een spoorplan. Daar komt veel bij kijken. Miniatuurbouw, electrotechniek, knutselen, fantasie en creativiteit.
Pa en ma hebben ook hobby's. J. doet in oldtimers. Restaureren en rijden bij mooi weer.We zijn lid van een merkenclub. A.s. weekeinde gaan de oudste twee, J. en T., voor het eerst mee, als navigator. Wij gaan voor de tiende keer de octagon tour rijden. Dit is een rit uitgezet in een achthoek. Je rijdt vier etappes op zaterdag en de volgende vier op zondag. En zo ben je weer aan het begin. Dit jaar gaat de rit van Ell naar Well - Doesburg - Garderen - Haarzuilen - Numansdorp - Essen - Mol. Op de startlocatie krijg je een routeboek.
Sinds enige weken zijn ook wij gestart met een duikcursus. Wij zijn begonnen aan de cursus Open Water Duiker. Het is gebaseerd op veel herhaling zodat alle handeling automatisme worden. Je kunt het vergelijken met een autorijles. We beginnen met set opbouwen, dan gaan we duiken. Onder water doen we oefeningen. Zoals luchtautomaat uit je mond, opzoeken van je automaat d.m.v. armgebaar. Duikbril afzetten. Opzetten en water eruit halen. We eindigen met set afbreken. J. en ik vinden het allebei helemaal gaaf. Ondanks intensief les hebben we allebei een gevoel van ontspannenheid. Er gaat heel veel rust vanuit. Echt leuk om te doen.

Terug van weggeweest

Tegen iedereen vertellen dat je een weblog hebt. Een tijdje je best doen. En dan ineens niks meer. Ik weet het, dat kan niet. Maar ja, een gezin. Kinderen en man vrij. Dan vliegt de tijd om. Tijd om achter de computer te zitten is er dan ineens niet meer.

kast & zo old furniture

zeepwinkel

We zijn een paar dagen weggeweest. Lekker uitwaaien in Domburg. Het was letterlijk uitwaaien. We starten in Middelburg. Op ons logeeradres werden we pas op het einde van de middag verwacht. We dachten daar leuk koninginnedag te kunnen vieren. Maar er waren niet echt activiteiten gepland. Dus werd het een beetje winkelen en terrasjes hoppen. Kast & Zo is een zaakje waar je echt eens moet gaan kijken als je er bent. En de zeepwinkel vonden we erg leuk. Daar hebben we een doosje gekocht. Niet gevuld met bonbons maar met allerlei gekleurde zeepjes.

stayokay Domburg

Tegen een uur of drie vertrokken we naar de stayokay in Domburg. Het weer was guur en toen we aankwamen zagen we de mensen langs het strand lopen met hun handschoenen aan. Ja, en die had ik nou net niet ingepakt. Want natuurlijk hadden wij gerekend op goed weer. Dat hebben we niet echt gehad. Maar wij lieten ons niet kennen en hebben gewoon gezellige dingen gedaan.

Vlissingen

Zoals een dagje Arsenaal in Vlissingen. Alles over vloten, piraten, zeeslagen. Het onderwater leven in zee. Aaibassin met roggen en hondshaaien. Een echt kraaiennest, boven kijk je uit over Vlissingen. Je ziet de containerschepen af en aan varen. S'middags een tuutzak friet en gezellig boten kijken die binnengeloodst worden.

Een dagje werkeiland Neeltje Jans met een boottocht.

En een dag gewandeld, jawel in de regen. Zonder J., pubers houden immers niet van wandelen. Van Domburg naar Oostkapelle en weer terug. Daar gewinkeld. Tenminste dat wilde we doen. Op dinsdag zijn er maar een paar zaakjes open. En ik had geluk, want het was een kledingzaakje met als toepasselijke naam die dag "de Zon" en een kralen/sjalen zaakje naast elkaar.

De laatste dag hadden we kaartjes voor zwembad de Parel in Domburg. Met vijftien graden lagen wij optimistisch buiten in de zon. Op de terugreis naar huis werd het almaar warmer in de auto. Hoe dichter we bij huis kwamen hoe warmer het werd. Tot de thermometer zevenentwintig graden aangaf. Thuis was het deze dagen een stuk aangenamer van temperatuur geweest.

Maar iedere avond een wandeling langs het strand maken. Vers aangespoelde schelpen zoeken. De zilte lucht ruiken. Het ruisen van de zee horen. Onze kinderen die spelen in het zand en daar geen genoeg van kunnen krijgen. De schoonheid van stayokay Domburg en zijn levendige natuur eromheen. Het heeft iets, wat maakt dat wij ieder jaar hier een keer terugkomen.

het heeft iets

Dierendagboek (4)

Merelnest

In de beukenhaag die onze tuin verbind met het bos, zit een merelnest. En omdat de haag nog niet groen is van het blad is het nest goed zichtbaar. Er liggen 3 jongen in.

Dierendagboek (3)

Iedere dag begint het meer te leven in de tuin.

De zwaluwen zijn er weer. Ze vliegen heel laag over het wateroppervlak en scheppen met hun snavel water. Dat gebruiken ze om hun nest te bouwen. Het is leuk om te zien. Ze kwetteren als een stel meiden bij elkaar. En iedere keer maken ze weer hetzelfde rondje.

In de vijver begint het leven ook op gang te komen. Zo zijn de kikkervissen uitgekomen. Ze blijven op een kluitje bij elkaar hangen. Voedsel hoeven ze nog niet te zoeken, ze eten de restanten op van de eitjes waar ze uit zijn gekomen.

Ook de salamander liet zich zien. Zodra het mooi weer is en warmer aan de oppervlakte, komt hij lucht happen. Meteen duikt hij al zwiepend met zijn staart snel naar beneden.

En de grote bruine_kikker is ook gezien.

Het mierenvolk is hard aan het werk. Overal op de terassen verschijnen hoopjes zand. Dat is minder plezierig. En daar ga ik ook iets aan doen.

Toch is het iedere dag weer genieten.

Kindertaal (1)

Vraagt de logopediste aan S.:"Hoe heet de vrouw van een boer?"

Antwoord van S.:"Een koninginneboer."

Dierendagboek (2)

de vissen in de vijver

Dierendagboek (1)

Afgelopen weekend waren ze er weer. De reeën. Met z'n drieën stonden ze rustig te grazen in het veld. Het zien van een ree maakt mijn dag altijd helemaal goed. Ik heb er ook een sport van gemaakt om ze te spotten. Ik onthoud de plaatsen waar ik ze zie. Hier in de buurt zijn toch zeker wel drie plaatsen waar ze nu regelmatig te zien zijn. Als we onderweg zijn met de auto is het altijd leuk om te tellen. Op de terugreis van vakantie vanuit Frankrijk, hebben we er eens achttien geteld.

Deze week hoorde ik de fazant weer roepen. Hij zit graag op een uitkijkpost. s'morgens is hij daarom regelmatig te vinden op de composthoop in het bos. Enige weken geleden liep ik met de honden door het bos. En daar liep een fazantenpaar. Maar snel rechtsomkeer gemaakt. De honden hadden niets in de gaten.

Als de poes niet komt eten liggen er ergens kittens. De poes is al drie dagen niet op komen dagen. Dus er ligt ergens een nestje jongen katten.

Vanmorgen hoorde ik de specht in het bos. Hij zat te tikken tegen een boom. Hij zit wel eens in de tuin. Zodra hij opschrikt vliegt hij met veel kabaal al springend weg. Het is een bonte_specht. De groene_specht leeft hier ook. Zijn favoriete plek is een veldje aan het begin van de straat. Daar zit hij nog al eens op de grond.

In onze vijver leven een heleboel vissen. Zelf hebben we er maar vier uitgezet. Goudwindes. De vijver ligt er nu al drie jaar. En sinds de vissen uitgezet zijn hebben we ze niet meer gezien. Tot gisteren. J. is een natuurlijk vijverfilter aan het maken. Dus moest de vijver bijgevuld worden met water. Hierdoor onstond er stroming. Daar houden vissen van. Dus al de vissen in de vijver, gingen in de stroming zwemmen. Een school van achttien stuks; en in de diepte eronder, vier grote goudwindes. Van dertig centimeter lang. Die andere vissen hebben wij nooit uitgezet. Ze zijn zwart van kleur en sommige zijn nu oranje aan het kleuren. Dus je zou zeggen dat het een soort goudvis is. Ze zijn tien à twaalf centimeter. Nu weten we de reden waarom de reiger onze vijver zo graag een bezoek brengt. Er zit genoeg vis in voor een lekker maaltje.