Gisteren was er weer zo'n moment. S'morgens vertrokken voor een rit met de oldtimer. T. en S. gingen mee. Onze puber J. was uit logeren. Dat komt dan goed uit want in onze auto's is maar plaats voor twee personen. Dus met twee equipes op naar Limburg. En wel te verstaan naar Heythuysen. Daar werd voor de vijfde keer de Leudal Thuisblijversrit gereden. Een tocht van honderdentien kilometer. Daar aangekomen, arriveerden er nog een stel brabanders. En samen vormden we een clubje van vier auto's, die met elkaar de rit reden. Het was warm, maar met de wind in je haar is dat goed uit te houden. Wij wisselen dan, ongeveer halverwege van auto, zodat ieder om de beurt 'open' kan rijden. Dit was natuurlijk al genieten van de bovenste plank. Maar het kan nog beter. Na de rit zijn we doorgereden naar Stevensweert. Daar onder de bomen op een terras wat gegeten. Na het eten even uitbuiken op een bankje aan de maas. Zittend in een briesje met een zon die over het wateroppervlak schijnt. Bootjes die voor je heen en weer varen. Mensen die zich zichtbaar vermaken op het water. Op waterski, drijvende band, zeilend of gewoon een bootrace. En onze kinderen die zich vermaken op een drijfend ponton, dat heen en weer gaat van de zojuist onstane golfslag. Dan overkomt mij een gevoel dat ik wil vasthouden. Het liefst blijf ik daar zitten voor altijd, zo geluksmakend en voldaan.
1 opmerking:
We waren vlakbij, namelijk in Kessel en later in Neer. Ook aan de waterkant zitten genieten. Het voelt alsof je op vakantie bent, en toch is het 'gewoon' zondag in eigen land.
Een reactie posten