Gisteren realiseerde ik me dat ik nog geen wedstrijd af heb kunnen kijken. Wel allemaal van die stukjes. Zonder begin of zonder einde, flarden. Vroeger hing ik dagelijks voor de televisie, om het tennistoernooi van Wimbledon te kijken. Ik wist ook precies wie er nog inzat of wie eruit lag. Nu heb ik een stukje van een wedstrijd gezien en de rest lees ik de dag erop in de krant. Dus vandaag heb ik me voorgenomen dat mama de finale gaat kijken van de heren, de zwitser Roger Federer tegen de spanjaard Rafael Nadal (naam opgezocht op de site, dat heb je dus als je het niet meer bijhoudt, dan weet je de namen niet meer). Vanmorgen heb ik de kinderen al voorbereid door te zeggen:"ik wil vanmiddag tennis kijken." Dan krijg je een reaktie als:" alweer." Ze snappen ook echt niet wat ik er aan vind. Ik snap ook niet wat hun aan al die tekenfilmpjes vinden op foxkids of jetix. Ik installeer me om half drie voor de t.v. Ik ben benieuwd of ik dit keer de wedstrijd zonder storing uit mag kijken. Laat papa het dan maar regelen, ik ga niet uit mijn stoel. Wil je voor mij duimen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten