Het kernteam is een overlegorgaan. Het is vorig jaar in het leven geroepen. Dit om mijn zoon J. zijn leven, zo goed mogelijk te laten verlopen met het oog op zijn PDD-nos. J. is sinds twee jaar gediagnostiseerd met deze vorm van autisme. Daarvoor was alleen bekend dat J. zeer slechthorend is. Maar sociaal en emotioneel vielen er gaten. De kwartjes vielen niet. Ook niet toen hij ouder werd. Het sociaal handelen en daar emoties bij tonen en kunnen bedenken, is iets wat voor J. geen automatisme is. Hij moet dit deel theorethisch aanleren. Dat betekent herhalen, herhalen herhalen en dan maar hopen dat het blijft hangen. Het is dus heel belangrijk dat alle neuzen van de mensen om hem heen dezelfde kant op staan. Niet dat de een 'zus' zegt en de ander 'zo', over gelijke dingen. En aangezien J. niet meer thuis woont en elders naar school gaat heeft hij met nogal wat mensen te maken. Om deze mensen op een lijn te krijgen heb ik aangegeven dat ik met deze mensen een team wil vormen, zodat we regelmatig door kunnen praten wat er nu allemaal speelt in J. zijn leven. En hoe we dit zo prettig mogelijk voor hem kunnen laten verlopen. Zo zaten we vanmorgen allemaal om de tafel. Het team bestaat uit: J. zijn : persoonlijke begeleidster van de groep waarin hij woont, zijn speltherapeute, zijn mentor van school, de orthopedagoge van school, de behandelcoördinator van de groep en ik zei de gek. Wij komen eens in de zes tot acht weken bij elkaar. We praten dan over bijvoorbeeld: kleedgeld, orthodontist, hoe verloopt de speltraining "ik ben speciaal", hoe gaat het fietsen naar school, pesten, afstemmen afspraken zorg en school, hoe gaat het op school, de logopedie, tom-training, hobby's en huiswerk, zorgindicaties. Daarnaast heb ik twee keer per week telefonisch contact met zijn persoonlijke begeleidster over hoe de week verloopt. En wordt er onderling nog heel wat afgemaild als er zich dingen afgespeeld hebben in de groep of op school of thuis die afstemming vereisen. Zo blijf ik betrokken bij zijn leven. En ik hoop dat wij hem zo kunnen begeleiden om evenwichtig in het leven te staan. De frons die zijn gezicht tekende een aantal jaren geleden omdat het niet goed liep, heeft plaats gemaakt voor een open gezicht wat weer vrolijk kan zijn. Door deze begeleiding hopen we hem op dit pad te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten