Vrijwillig inactief

Volgens de krant van gisteren behoor ik tot deze categorie mensen. Mensen die niet meedoen aan de arbeidsmarkt, omdat ze dat niet willen. Het zijn meestal vrouwen. Nou zou ik wel willen werken. Maar mijn keuze is anders. Ik wil niet zo'n moeder zijn die s'morgens opstaat, tassen inpakt, om de kinderen vervolgens weg te brengen naar de opvang. Ik vind het raar, dat je tegenwoordig als je in verwachting bent, een plaats moet bespreken op het kinderdagverblijf, voor straks. Toen ik in verwachtig was, was er geen discussie, het was zo klaar als een klontje dat ik thuis bleef voor de kinderen. Gewoon heel de dag thuis. Inactief!! Nou ik doe genoeg. Krijg mijn dagen meer als gevuld. Ik zou niet eens weten hoe ik het rond moet krijgen als ik zou gaan werken. Poetsen, koken, strijken, administratie, huisdieren verzorgen, MR-lid op school, geregel omdat je kind anders is, sporten, taxi spelen, beetje hobby en ben er altijd als de kinderen me nodig hebben. Niet eens met een kopje thee. Nee, ik ben er gewoon. Ik ben degene die ze bijbrengt hoe ze moeten handelen en zich moeten gedragen. Niet de leraar, de opvangmoeder, de oma, de tussenschoolse opvang, de leidster van het kinderdagverblijf, niet de naschoolseopvang. Ik vind dat we wat dat betreft in een rare tijd leven. Ik ben ouderwets. Dat geef ik toe. Ik ben hierin echt ouderwets. En ik geniet er met volle teugen van. Toch komt iedere keer als ik zoiets lees of als een gesprek er over gaat dat verdedigingsmechanisme naar boven.