Breien.
Het patroontje breien was mijn eerste gedachte.
Dat heb ik ook gedaan.
Ondanks de twijfels die ik van het begin af aan had 🤔 .
Toen ik die dunne lettertjes ging breien.
Van 1 steek breed.
Mijn gedachte; "komt dat er straks wel mooi uit te zien? "
Toch heb ik stug doorgezet.
Mmmm.
Weet na een heet badje ... het opdrogen ... een nachtje liggen,
nog steeds niet of ik het ... vind.
En als ik mezelf dat hoor denken,
weet ik dus eigenlijk wel weer hoe laat het is.
Mevrouw is niet helemaal tevreden 😔.
Ik heb (nog) niet de energie om het uit te gaan halen.
Het opnieuw in tricot te gaan breien en dan te borduren.
Manlief zegt dat het wel mooi is.
Nou, dan maar eerst onder allerlei lichtvallen fotograferen.
Mmmm.
Als je het zo doet dan kun je toch wel zien wat er staat?
Mmmm.
En als je het zo doet eigenlijk ook wel.
Het valt dan toch nog mee.
Nee.
Mijn onderbuikgevoel zegt;
dit is niet 100% oké.
Voor nu laat ik het zo.
Zie jij wat er staat?
Ik vind het gewoon niet mooi genoeg uitkomen.
Ja, dat ben ikke.
Gelukkig kan ik er wel mee leven.
Met mezelf bedoel ik dan hè 😅
🎄🎄🎄🎄
Geen opmerkingen:
Een reactie posten