Ochtendje ziekenhuis achter de rug. T. moest op controle met zijn arm. Bij de afdeling traumatologie moesten we ons melden en op het kaartje stond duidelijk dat het gips eraf moest, en dat we eerst foto's moesten laten maken. Om daarna weer naar deze afdeling te komen om een oordeel te horen. Maar de receptioniste bleef voet bij stuk houden dat dat niet de procedure was. Dat we eerst op deze afdeling een dokter te zien zouden krijgen. Deze zou dan beoordelen of het gips eraf mocht. Dus wachten op de dokter. Deze aardige man bekeek de foto's op zijn computerscherm. Hij wist het niet. Er was weinig tot niets te zien. Hij wilde dat er een CT-scan gemaakt werd. Het EHBO-gips werd eraf gehaald en een heuse gipsmeester maakte een mooi nieuwe gipsen arm. In de kleur groen, zelf gekozen. Op naar de röntgenafdeling waar de scan gemaakt werd. Als een soort superman moest hij plaatsnemen op de brancard. Plat op zijn buik, gipsen arm recht naar voren uitsteken, andere arm langs het lichaam, hoofd rustend op een kussentje en stil liggen. Hij moest er wel om lachen. Wij weer terug naar de afdeling traumatologie. Daar zou de doktersassistente gebeld worden door de arts die de CT-scan zou beoordelen. Na een tijdje daar gewacht te hebben, kwam ze eraan. Het duurde nog wel even. We mochten wel naar huis gaan, dan zou ze mij thuis bellen. En het gips? Als er op de scan een breuk te zien zou zijn dan moest hij zeker nog vier weken erin blijven zitten. Zo niet dan lieten ze het er voor de zekerheid toch drie weken om zitten. Al met al weten we nu nog niks!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten