Afgelopen weekend heeft moeder poes haar jongen meegelokt naar buiten. Ze vond het gevaarlijk binnen. De poesjes sprongen steeds over het hek, wat hun scheiden van de honden. Ze gingen de confrontatie aan. Hoge ruggen en veel gesis. Moeders vond dat geen goed idee en dacht: "moven." Ze lokte ze met haar gemauw het bos in. Daar hebben ze heel de week gezeten. Af en toe zagen we ze. Vandaag vond ze het te eng buiten. Het gerommel in de lucht en die donkere wolken. Ik had alle deuren opengezet, zodat de wind door het huis kon. In de hoop dat het wat af zou koelen. Wie zat daar ineens binnen? De poes en twee van haar jongen. Eentje had ze niet mee kunnen lokken. Na de regen en het onweer ben ik naar buiten gegaan. Op mijn: "poes,poes,poes!" Kwam een klagelijk antwoord. Al bibberend en verzopen kroop ze uit het maisveld tevoorschijn. Ochossie.
1 opmerking:
Och, zeg dat wel zeg! Arm beestje. Heeft ie het nog overleefd?
Bedankt voor je reactie op mijn blog. Overeenkomsten zijn altijd leuk ;)
Livie
Een reactie posten