Trots!!!

Werken. Al heel het jaar een issue voor mijn oudste zoon. Hij wil heel graag een baantje. Maar als veertienjarige valt dat niet mee. Je mag dan nog niet zoveel. Wat hij dan wilde. Dat wist hij eigenlijk zelf niet. Ik opperde: "bij de C1000". Dat leek hem wel wat. Dus ik bellen met de vraag hoe oud ze eigenlijk moesten zijn om voor (vakantie)werk in aanmerking te komen. De man aan de telefoon vertelt: "eerst zestien jaar en sinds dit jaar werken we met kinderen vanaf vijftien jaar." Ik vertel op mijn beurt dat ik een zoon heb die zeer gemotiveerd is. Al een hele vent lijkt, maar toch nog maar veertien jaar is. Hij zegt: "laat hem maar langskomen dan zal ik eens met hem praten. ""Dat is goed" zei ik, en ;"O ja, hij is wel slechthorend." Dus J. had vanmorgen zijn eerste sollicitatiegesprek. Ik had al geopperd om me verdekt in een hoekje op te stellen, zodat ik de inhoud van het gesprek op kon pikken. Voor het geval dat hij iets zou missen. Dan konden we dat later even terugkoppelen. Maar volgens hem was dat niet nodig. Spannend. Na twintig minuutjes zag ik hem weer verschijnen met de bedrijfsmanager, die hem ging voorstellen aan de afdelingschef van het groente en fruit. Dat zit snor dacht ik meteen. En jawel, hij mag op zijn eerste vakantiedag komen werken!! Ik voel me dan zo trots dat is niet te beschrijven. Vooral ook doordat hij het eigenhandig heeft gepresteerd. Voor zichzelf is opgekomen, gewoon verteld heeft over zijn handicap. En wat voor hem gepleit heeft. Hij was de eerste jongen die kwam solliciteren en die zijn ID-kaart op zak droeg. En wat vond hij er zelf van. "Mam, ik voel me een kanjer."