Poes poes

Dit is de laatste foto van poes poes. Zo heten alle poezen bij ons. Of het moet zijn dat een van de kinderen een naam heeft verzonnen. Toen ik deze foto nam van onze driekwart kaalgeknipte kater wist ik dat nog niet. Hij zat onder de klitten. En daarom nam ik hem iedere dag even onder handen met de schaar. Zolang ik dat heel voorzichtig deed vond meneer dat prima. Hij was mijn vriendje. Zodra je buiten kwam zat hij er ook. Vragend om aandacht. Hij liep dan altijd met me mee. In de vakantie is hij weggegaan. En de reden daarvan weet ik niet. De meest voor de hand liggende reden die ik kan bedenken is: weggepest door de volgende generatie. Er is een katertje geboren in die tijd. Een mooie rode. Hij bleek al snel heel brutaal. Terwijl deze grijze kater dat helemaal niet is. Ik vond het altijd een softie. Ik denk dat de rode kater hem weggejaagd heeft. Nu zit die voor het raam bij de keuken te miauwen om aandacht. En zodra ik buiten kom wandelt hij met me mee. Maar iedere dag denk ik nog aan mijn kalige vriendje.