Fuif!

T. werd twaalf. En ja, in groep acht hoor je een fuif te geven. Dat doet iedereen. Prima. Negenentwintig kinderen. Van acht tot tien uur, vond ik lang genoeg. En wat ga je dan doen? Een breakdanceoptreden verzorgen. Goed. Nodig je je breakdanceleraar uit en je medebreakdanceleerlingen. Nog eens acht personen erbij. Nou hebben we gelukkig een grote garage, met een heuse bar. Een grote doos naast de weg met grote letters: FUIF, wees de weg. Om tien minuten voor acht druppelde de eerste bezoekers binnen. Jassen op een hoop op de diepvrieskist. De verlichting verschoot steeds van kleur door de ledlampen die we erin gedaan hadden. Dus het was een ware disco met barman, die de glazen al snel volgoot met sinas of cola, of een mix daarvan. De drank was binnen no time op. Verkeerde aanpak van schenken. Je moet ze het zelf in laten schenken en niet steeds vol klaarzetten, dat pakt te makkelijk. Om half negen arriveerden de breakdancers. Met artiestenkleding in een plasticzak. Even omkleden in de artiestenruimte(huiskamer). Het optreden kon beginnen. Er werd gejoeld en gewauwd. Ze vonden het allemaal geweldig. De temperatuur liep op tot wel dertig graden, de ramen waren beslagen. Dus deuren en ramen opengezet voor wat frisse lucht. Na nog wat chips, de kusjesdans, komkommer, en wat schuifelmuziek, was het tijd. Ouders kwamen, en anderen gingen zelf op de fiets naar huis. Het eerste fuif was een feit.