Dysfasie

De rubriek kindertaal is ontstaan doordat ik het leuk vind om de versprekingen van mijn kinderen op te tekenen. Het valt me wel op dat een van hen dat het meest doet. Ik ben dan zo'n moeder die dat in de gaten houd en kijkt hoe hij nog meer met taal bezig is. Zo kent hij de namen van de kinderen uit zijn klas over het algemeen niet, of hij moet heel lang nadenken. Zo kan hij over de simpelste vraag heel lang na moeten denken voordat hij antwoord geeft. Zo kan hij niet automatisch "nutella" zeggen, als hij wil dat ik die aangeef zodat hij dat op zijn boterham kan doen. En toch komt dit dagelijks terug. S. heeft een dysfatische ontwikkelingsstoornis. We zijn er achter gekomen nadat er een MRI-scan is gemaakt. Er is een lidteken te zien. Dit lidteken ligt aan de rand van zijn taalgebied, in de linkerhersenhelft. Dat verklaart het bovenstaande. Dit verklaart ook zijn moeite met het automatiseren van taal en lezen. Ik ben een rugzakje voor hem aan het aanvragen. Zodat hij op school meer begeleiding kan krijgen in en buiten de klas. De dokter van het ziekenhuis legde het als volgt uit: "je moet hem vergelijken met iemand die een hersenbloeding heeft gehad. Door logopedie en veel herhaling zal hij zijn taal moeten trainen." Het gaat nooit weg. Het is een onzichtbare handicap. Aan de buitenkant zie je een jongen die lekker in zijn vel zit. We gaan ervoor zorgen dat dat zo blijft. Hij is er zich bewust van en zal er mee moeten leren leven. Hij zal simpele taal gaan gebruiken, moeilijke woorden vermijden. Maar het gekke is dat deze kinderen vaak intelligent tot zeer intelligent zijn.