Vijf tassen. Vijf stapels met kleding. Vijf maal sloffen. Een pakket lectuur. Nieuw leesboek. Legpuzzel van 1000 stukjes. Kadootje voor J. T. en S. Wandelschoenen. Allerlei proviand. Wegenvignet voor zwitserland. Onze huiskamer ligt bezaaid ermee. Allemaal ingrediënten voor onze skivakantie. Normaal begin ik twee weken van te voren te pakken. Ditmaal kon ik er steeds niet toe komen. Deze week toch maar begonnen. Maar het echte: "Yes, we gaan op vakantie!!!" Dat miste ik. Het gevoel was er niet. In vergelijking met andere jaren moet ik nog veel doen. Ik heb nog maar een dag. Toen ging vanmiddag de telefoon. De medische dienst van J. Hij had met de gymles zijn voet geblesseerd. De verpleegkundige was er niet gerust op en stuurde hem door naar het ziekenhuis. Zwaar gekneusd. Vijf dagen volledige rust. Daarna intapen. Dus nu ga ik alles weer opruimen. Hebben we volgende week een "dikke leesmap". Kunnen we naar de carnavalsoptocht. Lekker naar de film. Happy feet, Ernst Bobby en de rest, Beestenboel keuze genoeg. Kunnen we al naar de pup gaan kijken, niet pas die week erop. Alsof het zo had moeten zijn.
1 opmerking:
Maar sneu is het wel. Toch?
Een reactie posten