De dag van de vliegezwam.

Tot nu toe nog geen enkele vliegezwam kunnen ontdekken. Vandaag er op uit met de fiets. Fototoestel mee. Vliegezwammen in overvloed. Teveel om allemaal op de plaat vast te leggen. Daarom is 29 oktober 2006 benoemd tot de DAG VAN DE VLIEGEZWAM.

Gerechtigheid

Lees ook: ingezonden brief voor de krant en staartje.

Staartje

Het bericht ingezonden brief voor de krant heeft toch nog een naar staartje. Enkele regionale weekbladen publiceerden ook het politiebericht. Een ervan de Eykelbergh las ik gisteren. Deze heb ik gemaild, zei hebben toegezegd de rectificatie te plaatsen. Het Eindhovens Dagblad heb ik ook gevraagd de rectificatie te plaatsen tot nu toe heb ik niets van hun vernomen.

Kernteam

Het kernteam is een overlegorgaan. Het is vorig jaar in het leven geroepen. Dit om mijn zoon J. zijn leven, zo goed mogelijk te laten verlopen met het oog op zijn PDD-nos. J. is sinds twee jaar gediagnostiseerd met deze vorm van autisme. Daarvoor was alleen bekend dat J. zeer slechthorend is. Maar sociaal en emotioneel vielen er gaten. De kwartjes vielen niet. Ook niet toen hij ouder werd. Het sociaal handelen en daar emoties bij tonen en kunnen bedenken, is iets wat voor J. geen automatisme is. Hij moet dit deel theorethisch aanleren. Dat betekent herhalen, herhalen herhalen en dan maar hopen dat het blijft hangen. Het is dus heel belangrijk dat alle neuzen van de mensen om hem heen dezelfde kant op staan. Niet dat de een 'zus' zegt en de ander 'zo', over gelijke dingen. En aangezien J. niet meer thuis woont en elders naar school gaat heeft hij met nogal wat mensen te maken. Om deze mensen op een lijn te krijgen heb ik aangegeven dat ik met deze mensen een team wil vormen, zodat we regelmatig door kunnen praten wat er nu allemaal speelt in J. zijn leven. En hoe we dit zo prettig mogelijk voor hem kunnen laten verlopen. Zo zaten we vanmorgen allemaal om de tafel. Het team bestaat uit: J. zijn : persoonlijke begeleidster van de groep waarin hij woont, zijn speltherapeute, zijn mentor van school, de orthopedagoge van school, de behandelcoördinator van de groep en ik zei de gek. Wij komen eens in de zes tot acht weken bij elkaar. We praten dan over bijvoorbeeld: kleedgeld, orthodontist, hoe verloopt de speltraining "ik ben speciaal", hoe gaat het fietsen naar school, pesten, afstemmen afspraken zorg en school, hoe gaat het op school, de logopedie, tom-training, hobby's en huiswerk, zorgindicaties. Daarnaast heb ik twee keer per week telefonisch contact met zijn persoonlijke begeleidster over hoe de week verloopt. En wordt er onderling nog heel wat afgemaild als er zich dingen afgespeeld hebben in de groep of op school of thuis die afstemming vereisen. Zo blijf ik betrokken bij zijn leven. En ik hoop dat wij hem zo kunnen begeleiden om evenwichtig in het leven te staan. De frons die zijn gezicht tekende een aantal jaren geleden omdat het niet goed liep, heeft plaats gemaakt voor een open gezicht wat weer vrolijk kan zijn. Door deze begeleiding hopen we hem op dit pad te houden.

Lekkere rustige zondag

Beetje uitslapen.
Huispak aan.
Wat ontbijten.
Reeën gespot, jawel, twee stuks, jammer, te ver weg om te fotograferen, wordt nog steeds vervolgd.
Computer aan. Beetje surfen, flickeren, spelletjes spelen.
Wat klusjes in het huishouden, vaatwasser uitruimen, even stofzuigen, was ophangen, keuken opruimen, was aanzetten.
Koffiedrinken met z'n allen.
Toch maar even aankleden.
Lunch: twee plakken peperkoek.
Puber wegbrengen naar het duiken.
Kaasplank maken met toastjes, smeerkaas, filet americain, seleriesalade, soepstengels.
Nog wat computeren.
Puber ophalen.
Avondeten voorbereiden, kip in de big green egg, aardappelschijfjes, salade, stoofpeertjes.
Eten voor de t.v. met heel het gezin, formule-1 kijken, laatste race van coureur Michael Schumacher. Nog wat computeren.
Was vouwen en strijken.
T.v. kijken en naar bed.
Dit was een lekkere rustige zondag.

Ingezonden brief voor de krant.

Ik heb zojuist een brief geschreven naar de krant omdat ik boos ben.

In het Eindhovens Dagblad van donderdag 19 oktober staat het volgende bericht:

RIETHOVEN – Een motorrijder (58) uit Son heeft gistermiddag zijn been gebroken bij een botsing in Riethoven. Op de kruising Broekhovenseweg – Wilgerijs kreeg hij geen voorrang van een automobilist uit Riethoven (44). De Riethovenaar was vermoedelijk onder invloed van alcohol.

Normaal lees ik deze berichtjes en denk ik:”weer zo’n ongeluk.” Nu werd ik kwaad, en kwam meteen de gedachte in mij op om ons abonnement op te zeggen. Deze automobilist uit Riethoven is eigenaaar van een bedrijf en was op weg met jeep met aanhanger om zijn werk uit te voeren. Ik word zo boos, omdat er gesuggereerd word dat deze man drank op had. Bij ieder ongeluk word er door de politie een blaastest afgenomen. Zo is de gang van zaken. Is het een manier om een krantenartikel smeuiig te maken. Is het verzonnen, waar komt deze informatie überhaupt vandaan? Zo’n klein artikel en dan al zo overtrokken. Hoe zit het met de rest wat in de krant staat?

Esther van Lange.
(echtgenote van de automobilist uit Riethoven)

naschrift:

Ik kreeg van vitamientje een reaktie. Hij vertelde me dat de krant deze berichtgeving klakkeloos overnam uit de persberichten van de politie zelf.

Dierendagboek (15)

Kip

We hebben een aantal kippen. Een stuk of zeven en een hele mooie jonge haan. Die heel parmantig loopt als zijn dames in de buurt zijn. Echt een haantje. Twee dames zijn barnevelders. In het begin bleven ze netjes in de ren. Schijnbaar was het daar een beetje saai. Sinds kort springen ze op de rand van het gaas en dan naar beneden. Ze voelen zich liever scharrelkip. Wij hebben de kippen voor de verse eitjes. Nu zijn de dagen aan het korten en dan leggen ze niet meer. Althans dat dacht ik. Totdat ik een ondekking deed. Buiten het hek, op een kleine meter afstand van de weg verscholen in het groen, lag een heel nest met wel tien eieren. Tot nu toe kwamen de dames s'morgens bij het voeren eten. Zo lokte ik ze dan weer de ren in. Maar een van de dames heeft besloten om het nest niet meer te verlaten. Ze zit heel de dag te broeden. Wie weet hebben we straks herfstkuikens.

Dierenrijk Europa

Met kids en oma naar Dierenrijk Europa geweest vandaag. Dit is een leuk gemoedelijk dierenpark. Al wandelend door het park kom je langs allerlei soorten dieren. Schildpadden, bevers, edelherten, wilde zwijnen, steenbokken, bruine beren, ijsberen, rendieren, zeehonden, otters, berberapen, roggen en nog veel meer. Halverwege ligt een speeltuin. Precies op tijd omdat de kinderen dan toe zijn aan iets meer aktie, dan alleen maar beestjes kijken. Daar kunnen oma en ik dan op een bankje even lekker bijkletsen. Zodra de jongens genoeg van de speeltuin hebben gaan we verder met onze wandeling door het park. Als we alle dieren gezien hebben is daar nog een speeltuin en een terras. We zijn er al verschillend keren geweest. Het blijft een leuk park. Waarom? Omdat het voor mijn kinderen precies past. Ze kunnen er zelf rond en het verveeld nooit. Dit was zeker niet ons laatste bezoek.

Herfstvakantie

Deze week is het vakantie. Op mijn werkplekje, op kantoor, achter mijn buro, achter de computer krijg ik door een klein raampje mee wat voor weer het is buiten. De zon schijnt. Ik denk, wat een bofkonten om met dit weer een weekje vakantie te hebben. Je kan nog zonder jas naar buiten.

Dysfasie

De rubriek kindertaal is ontstaan doordat ik het leuk vind om de versprekingen van mijn kinderen op te tekenen. Het valt me wel op dat een van hen dat het meest doet. Ik ben dan zo'n moeder die dat in de gaten houd en kijkt hoe hij nog meer met taal bezig is. Zo kent hij de namen van de kinderen uit zijn klas over het algemeen niet, of hij moet heel lang nadenken. Zo kan hij over de simpelste vraag heel lang na moeten denken voordat hij antwoord geeft. Zo kan hij niet automatisch "nutella" zeggen, als hij wil dat ik die aangeef zodat hij dat op zijn boterham kan doen. En toch komt dit dagelijks terug. S. heeft een dysfatische ontwikkelingsstoornis. We zijn er achter gekomen nadat er een MRI-scan is gemaakt. Er is een lidteken te zien. Dit lidteken ligt aan de rand van zijn taalgebied, in de linkerhersenhelft. Dat verklaart het bovenstaande. Dit verklaart ook zijn moeite met het automatiseren van taal en lezen. Ik ben een rugzakje voor hem aan het aanvragen. Zodat hij op school meer begeleiding kan krijgen in en buiten de klas. De dokter van het ziekenhuis legde het als volgt uit: "je moet hem vergelijken met iemand die een hersenbloeding heeft gehad. Door logopedie en veel herhaling zal hij zijn taal moeten trainen." Het gaat nooit weg. Het is een onzichtbare handicap. Aan de buitenkant zie je een jongen die lekker in zijn vel zit. We gaan ervoor zorgen dat dat zo blijft. Hij is er zich bewust van en zal er mee moeten leren leven. Hij zal simpele taal gaan gebruiken, moeilijke woorden vermijden. Maar het gekke is dat deze kinderen vaak intelligent tot zeer intelligent zijn.

Dierendagboek (14)

Poesjes worden groot.

De jonge poesjes uit de nestjes beginnen hele poezen te worden. Deze (boven) is wel heel erg mooi. Hij lijkt qua haren op ons tamme grijze weesje (onder). Ik denk dat ze dezelfde vader hebben.

Lees ook: dierendagboek (8) - gesignaleerd

Kindertaal (8)

Fiets.
De fiets van S. heeft al een hele week een lekke band.

Papa moet hem maken.

Dat moet S. zelf aan hem vragen.

En dat vergeet hou nou net steeds.

Vanavond komt hij terug van de voetbaltraining.

parkeert zijn crossfiets naast de fiets met de lekke band en zegt:

"Is mijn fiets al geopereerd?"

Kindertaal (7)

Boswandeling.

Zondag was het een zonovergoten dag.

Het weer trok ons naar buiten.

Voor het maken van een herfstwandeling.

We lopen over de paden.

Zegt S. ineens, terwijl hij het pad verlaat:

"Ik ga even in de natuur."

Dierendagboek (13)

Opgejaagd.

Pickachu is onze hond, een West_Highland_white_terrier. Ze is een beetje alleenig, omdat haar grote vriendin Pando een aantal weken geleden is overleden. Daarom geef ik haar regelmatig wat extra aandacht. Vanmiddag ben ik met 'r gaan wandelen. Fototoestel meegenomen. Ik was van plan nog wat paddestoelen te fotograferen. Heel raar, maar in dit bos was bijna geen paddestoel te vinden. Het was rustig. Maar Picka rook iets. Ik heb vaak aan de reeën gedacht. Maar ze al lang niet meer gezien. Zondag nog een wandeling gemaakt, wel sporen gevonden. Krak! Ik trap op een tak. En ineens hoor ik geraas van opgejaagde dieren. Ik kijk en zie nog net twee silhouetten wegrennen. Reeën! Het waren er meer. Dus hier houden ze zich overdag schuil. Door de snelheid waarin het gebeurt heb ik geen tijd om een foto van ze te maken. Dat ga ik wel proberen. Dus wordt vervolgd.

Als troost een foto van een leeuwenbekje stond zo mooi in de berm nog te bloeien.

Lees ook: Pando Pitou