donderdag 26 april 2007

Dierendagboek (18)

De zwaluwen zijn weer terug van weggeweest. Het zijn boerenzwaluwen. Ze vliegen net boven het water van de vijver. Met hun bek scheppen ze water. Zo drinken ze. Ze bouwen hun nest van vochtige aarde, of ze het water daar voor gebruiken weet ik niet. Ik kijk graag naar hun vliegcapriolen.

De
winterkoning heeft haar nest gebouwd in de hedera achter ons huis. Je ziet ze er iedere keer in en uit vliegen.

Ook de
staartmeesjes zie ik de laatste tijd regelmatig. Ze zijn altijd met een groepje bij elkaar. Ze kwetteren van jewelste. Vandaag waren ze insecten aan het vangen bij het riet. Ze hingen op hun kop aan de dakrand.

S'avonds moet je niet schrikken als je ineens een zwaar gebrom rond je hoofd hoort. En als er dan ineens iets land op je haar. Grote kans dat het een meikever is. Door het warme weer komen ze s'avonds als het wat koeler wordt uit de grond gekropen. Ze maken een zwaar geluid. Toen ik ze voor het eerst zag vond ik ze groot en eng. Als je ze op je hand zet blijven ze lang zitten. Het zijn leuke vriendjes voor de kinderen. Ze zien er, na een korte observatie, best vriendelijk uit met die sprietjes aan hun kop.

woensdag 25 april 2007

Kindertaal (11)

Wandelende tak

S. wil een wandelende tak over zijn hand laten lopen.
Ik pak er een uit het terrarium en zet deze op zijn arm.
Hij zegt: "Niet naar mijn oksel lopen, daar stinkt het."

Rarara.....raar ongeluk?



Er is vannacht een ongeluk gebeurd. Pal voor onze deur. Wij hebben niets gehoord. Het moet toch aardig hard gegaan zijn. De eikennboom is geramd en staat nu scheef. Onderaan de voet liggen de resten van een auto. Een stuk voorbumper en een aantal lampen. De bestuurder is op de weghelft van het tegemoetkomend verkeer tegen de boom terecht gekomen. Al onze vragen blijven onbeantwoord. Toch maar raar.

dinsdag 24 april 2007

Puppy training








Ik ben begonnen met de puppytraining bij hondenschool Dog Attitude met Obbe. Obbe is nu elf weken oud. Zij geven clickertraining. De basis is: een click is voer, einde oefening. Je maakt gebruik van een clickapparaatje. Positief handelen belonen. Negatief handelen negeren. Doet de hond iets wat jij niet wil, zoals springen of bijten. Verander in een lantaarnpaal. Niet reageren en niet kijken. Totaal negeren. Ik train ongeveer drie keer per dag een kort moment. Vijf minuten tot een kwartier. De eerste oefening is een aandachtsoefening. Zijn naam noemen op allerlei intonaties en clicken zodra Obbe me aankijkt, dan belonen met een klein brokje. De andere oefening is het lopen aan de lijn. Lopen met obbe aan de lijn als de lijn slap blijft belonen met een click en een klein brokje. Maakt Obbe zelf oogcontact belonen met een click en een klein brokje. Spant ze de lijn of trekt ze, stil gaan staan en negeren. Zodra ze weer oogcontact maakt belonen met een click en een brokje. Ik moet zeggen dat het erg snel werkt. Vandaag ook het negeren gebruikt met springen. Dit werd eerst erger omdat ze het niet leuk vond dat ik niks deed. Het hield vrij snel op. Bijten negeren vind ik moeilijker. Doordat ze nog moet wisselen wil ze juist bijten in alles, net als kleine kinderen. Dit verzacht de pijn en is gewoon een lekker gevoel. Maar ik ben al heel tevreden. Ze plast en poept buiten. Als ze binnen plast is het mijn eigen schuld, want dan heb ik niet op de tijd gelet. En wachten dat kan een pup niet. Ze heeft tot nu toe nog niets kapot gebeten. Ja, ze beet Pickachu iets te hard in haar poot bij het stoeien. Waardoor Picka even wat mank liep.

dinsdag 17 april 2007

Logopedie

S. zit op de zonnewijzer. De speciale basisschool. Dit is zijn derde week. Hij heeft het erg naar zijn zin. Hij is drukker. Daar moet ik aan wennen. Ik hoop dat het wegebd, naarmate hij er langer zit. Hij wil alles nadrukkelijker weten. Hij neemt geen genoegen meer met een halve uitleg. Hij heeft al gegoogeld op zijn nieuwe school. Hij is erg moe. Klinkt allemaal positief.

Ik had het eerste infomatieve oudergesprek met juf Esther. En als ouder ben ik er een van het alles willen weten en opschrijven. Dus zo kwam de vraag van mij: "krijgt hij al logopedie en zo ja, van wie?". De wedervraag luidde: "logopedie, is dit dan aangevraagd?" Bij het allereerste gesprek op school sprak de direkteur met veel trots over de pedagogen en logopedistes die de school in huis had, om zo de kinderen intern te kunnen voorzien in deze diensten. Ik was er dus ook vanuit gegaan dat S. automatisch logopedie zou krijgen op school. En daarom hadden we ook afscheid genomen van zijn logopediste die hij vanaf groep drie heeft bezocht. Nu kreeg ik te horen dat het specifiek aangevraagd moest worden en dat dat dan nog wel een half jaar kon duren voordat hij aan de beurt was, nu zaten allebei(maar 2) de logopedistes vol. Dan schiet er bij mij iets in mijn verkeerde keelgat. Voor de zoveelste keer voel ik me toch beduveld. Mooie praatjes vullen geen gaatjes. Ik moet er weer zelf achteraan.

Reünie


Afgelopen weekend had ik een reünie van de basisschool. De opkomst was redelijk. Er waren veertien klasgenoten. En zelfs vijf leerkrachten. Mensen die ik negenentwintig jaar niet meer gezien heb. Na de basisschool zijn wij verhuisd. Daar, waar we gingen wonen ging ik verder op de MAVO. Ik had thuis mijn fotoboeken erbij gepakt. Bij het zien van de klassefoto's kwamen er al wat herinneringen terug. De schoolbel, zo een met een houten handvat. Iedere laatste vrijdag van de maand toneel. De strenge directeur, onze leraar in klas zes, met zijn ring en meetlat. Het liedje: "vakantie, vakantie klinkt door heel het land. ..nananana.. naar de hei en naar het strand. We gaan kamperen, logeren ..nanana..' En hoe meer je dan terug gaat denken, hoe meer dingen naar boven komen. En daarom ben ik gegaan, benieuwd naar hoe iedereen er nu uit ziet. Wat ze doen. Hebben ze ook kinderen? Zijn ze ook getrouwd? Raar, bij binnenkomst. Ze herkenden me niet; of een beetje. Ik zat ook niet vanaf het begin in hun klas. Pas vanaf klas drie. Gaandeweg de avond vorderde kwamen er meer herinneringen terug. Doordat je er met elkaar over sprak. Iedereen wist wel iets anders. De schoolreisjes. De dingen die we op school deden. Het schoolverlaterskamp. En ook import. Ik was import. Niet van daar. Dat klopt. Zo voelde het ook nu nog. Maar toch, het was erg leuk om die mensen weer een keer te zien.

maandag 9 april 2007

Hoe plaats je een reaktie op mijn blog

Van verschillende mensen krijg ik te horen: "leuk hoor je website", "ik weet alleen niet hoe ik kan reageren." Voor die mensen is hier de handleiding om een reactie te plaatsen:

1. druk op reacties of op een reactie plaatsen, onderaan het stukje wat je gelezen hebt.
2. venster opent
3. word verification/woord verificatie. zet de letters die je ziet, in het vakje
4. choose an identity/kies een identiteit:
a. blogger: vul je gebruikersnaam in en je wachtwoord
b. other/anders, vul je naam in en eventueel het adres van je website
c. anonymous/anoniem
5. druk op preview/eerst kijken, zo ziet je reactie eruit
6. druk op publish your comment/publiceer je reactie

Bedankt je hebt een reactie achtergelaten.

donderdag 5 april 2007

Poes is bevallen


Ons poes is bevallen vandaag. Een echt moedertje met drie kittens.

woensdag 4 april 2007

Een pup in huis

Een peuter in huis. Dat is hetzelfde. Dus had ik weinig gedaan in het huishouden de afgelopen dagen. Een beetje opruimen dat ging nog net. Niet te lang. Want dan stond ze al weer aan mijn voeten. Hoe ging ik dat nu vandaag oplossen? Er moest toch echt wat meer gebeuren dan een beetje opruimen. De bedden verschonen. En de ramen. Door de zon zie je hoe ze er aan toe zijn. En dat vraagt om een poetsbeurt. Ik had bedacht om een eind met haar te lopen. Niet te ver. Maar een wandeling waar ze wel moe van werd. En dan daarna lekker eten. Moe met een volle buik. Voldaan. Slapen!? Ik hoopte dat het zo uitpakte.

Het is nu bijna vijf uur. Onze slaapkamer ruikt weer heel fris. Het beddegoed is verschoond. De ramen zijn daar en in de hal gewassen. Ik heb stofgezogen en gestofd. En Obbe is heel de middag lekker rustig geweest. Geslapen, twee plaspauzes gehad. Eigenlijk wilde ze de ramen wel mee wassen, daar heb ik ze maar van af gehouden. Ze heeft bijgetankt en bruist weer van de energie. Morgen maar weer zien.

dinsdag 3 april 2007

zondag 1 april 2007

Nieuwe huisgenoot.


Sinds vandaag hebben we een nieuwe huisgenoot. Het is een zij. En zij heet Obbe. Ze is acht weken oud en weegt tien kilo. Ze wordt het vriendinnetje van Pickachu. Onze west highland white terrier. Zij is nu vijf jaar oud. Qua grootte heeft Obbe nu al gewonnen. Ze is al groter dan Pickachu. Obbe is een leonberger. Ze wordt zeker zeventig centimeter groot. We hebben haar vanmiddag opgehaald. Het eerste uur heeft ze het druk gehad met indrukken opdoen. Ze kon niet meer op haar poten staan, zo moe was ze.

## ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ##